Teofil Mielcarzewicz
Teofil Mielcarzewicz (ur. 11 listopada 1807 w Poznaniu[1], zm. 20 czerwca 1879 tamże[2][3][4]) – polski litograf, główny ilustrator leszczyńskiego Przyjaciela Ludu, powstaniec listopadowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem rysownika, malarza amatora i radcy miejskiego Józefa oraz Rozalii z Męclewskich[4]. Początkowo rysunku uczył go ojciec. Następnie pobierał nauki u Leona Perdischa w Gimnazjum św. Marii Magdaleny. W 1825 rozpoczął zatrudnienie w poznańskim zakładzie litograficznym Karola Antoniego Simona. Brał udział w powstaniu listopadowym, po czym wrócił do Poznania i otworzył własny zakład litograficzny ze składem materiałów piśmiennych przy ul. Jezuickiej[4]. Po dwóch latach funkcjonowania zakład ten upadł. Od 1834 do 1842 pracował jako urzędnik w Towarzystwie Ziemstwa Kredytowego. W tym czasie wykonywał ilustracje do leszczyńskiego Przyjaciela Ludu. Wkrótce stał się głównym ilustratorem tego czasopisma[2]. Od 1837 był członkiem poznańskiego Towarzystwa Sztuk Pięknych. Od 1848 do 1852 był scenografem w dziale dramatycznym Towarzystwa Harmonia[4].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Tworzył przede wszystkim prace związane z jego zainteresowaniami historią. Rysował wtedy, gdy czuł, że jest to jego obowiązek patriotyczny. Marceli Motty opisał go jako człowieka cichego i skromnego. Działalność artystyczną zakończył wcześnie, bo przed 1850[2]. Jednym z jego najważniejszych dzieł był album Wojsko polskie w roku 1831. Das polnische Heer im Jahre 1831 wydany przez Karola Antoniego Simona, składający się z 24 litografii ukazujących szereg scen rodzajowych z życia powstańców listopadowych, na których przedstawił szeregowych żołnierzy, jak i kadrę oficerską[1]. Do innych jego dzieł należały m.in.: Święta Jadwiga rozdaje jałmużnę, Zbiór wizerunków wsławionych w ostatnich czasach Polaków, Wolni strzelcy, l'Abandonne, Orzeł Biały, Kosynier, Gwardia Narodowa, Cień królowej Barbary, czy zbiory rycin typów i strojów ludowych (np. Rodzina słowiańska)[4].
Część prac zapisał w testamencie Poznańskiemu Towarzystwu Przyjaciół Nauk. Inne są w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu i Gabinetu Rycin Ossolineum[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wojsko Polskie 1831. Litografie Teofila Mielcarzewicza ze zbiorów Biblioteki Uniwersyteckiej [online], BIBLIOTEKA UNIWERSYTECKA [dostęp 2020-11-02] (pol.).
- ↑ a b c Magdalena Warkoczewska, Malarstwo i grafika epoki romantyzmu w Wielkopolsce : dzieje i funkcje, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, s. 35, 1984, ISBN 83-01-04858-1, OCLC 12906749 [dostęp 2020-11-02].
- ↑ Teofil Mielcarzewicz [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2020-11-02].
- ↑ a b c d e f Magdalena Warkoczewska, Mielcarzewicz Teofil, [w:] Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski (red.), Wielkopolski słownik biograficzny, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1981, s. 471, ISBN 83-01-02722-3, OCLC 8409625 [dostęp 2020-11-02].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Prace Teofila Mielcarzewicza w bibliotece Polona