Terence Blanchard

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Terence Blanchard
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 marca 1962
Nowy Orlean

Zawód

trębacz, kompozytor

Lata aktywności

od 1980

Strona internetowa

Terence Blanchard (ur. 13 marca 1962 w Nowym Orleanie w stanie Luizjana[1]) – amerykański trębacz jazzowy, pianista i kompozytor muzyki filmowej, laureat Grammy.

Terence Blanchard odebrał gruntowne klasyczne wykształcenie: od wczesnego dzieciństwa śpiewał w chórach (jest synem śpiewaka operowego), w wieku pięciu lat uczył się gry na fortepianie, kiedy miał osiem lat zaczął uczyć się gry na trąbce, a od 15 roku życia pobierał lekcje kompozycji w New Orleans Center of Creative Arts u Ellisa Marsalisa. Oprócz tego gry na trąbce uczył się u trębacza jazzowgo Paula Jeffreya i trębacza klasycznego Billa Fieldera na Rutgers University w New Jersey w latach 1980–1982. Od 1980 do 1982 grał w bandzie Lionela Hamptona, a od 1982 do 1986 był członkiem Art Blakey’s Jazz Messengers.

Kariera solowa Blancharda rozpoczęła się w roku 1990, kiedy to założył Terence Blanchard Quintet.

Muzyka filmowa[edytuj | edytuj kod]

Jako kompozytor muzyki filmowej często współpracował ze Spikiem Lee. Tworzył muzykę do 18 jego filmów, m.in. Malaria (1991), Malcolm X (1992), Crooklyn (1994), Ślepy zaułek (Clockers) (1995), Mordercze lato (Summer of Sam) (1999), Wykiwani (2000), 25 godzina (2002), Ona mnie nienawidzi (2004), Plan doskonały (2006), Cud w wiosce Santa Anna (2008), Chi-Raq (2015), Czarne bractwo. BlacKkKlansman (2018), Pięciu braci (Da 5 Bloods) (2020). Komponował także muzykę do innych filmów, takich jak Magia Batistów (Eve’s Bayou) (1997), Eskadra „Czerwone ogony” (Red Tails) (2012), Harriet (2019), Pewnej nocy w Miami... (One Night in Miami...) (2020), Królowa Wojownik (The Woman King) (2022)[2]. W roku 2002 nominowany do Złotego Globu za muzykę do 25 godziny[3].

Muzyka operowa[edytuj | edytuj kod]

Skomponował dwie opery: Champion (premiera w 2013) i Fire shut up in my bones (premiera w 2021)[4].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł albumu Wydawca
1984 New York Second Line (jako Harrison/Blanchard) Concord
1986 Discernment (jako Harrison/Blanchard) Concord
1986 Nascence (jako Harrison/Blanchard) Columbia
1987 Crystal Stair (jako Harrison/Blanchard) Columbia
1988 Black Pearl (jako Harrison/Blanchard) Columbia
1991 Terence Blanchard Columbia
1992 Simply Stated Columbia
1993 The Malcolm X Jazz Suite Columbia
1994 In My Solitude: The Billie Holiday Songbook Columbia
1995 Romantic Defiance Columbia
1996 The Heart Speaks Columbia
1999 Jazz In Film Sony Classical
2000 Wandering Moon Sony Classical
2001 Let’s Get Lost Sony Classical
2003 Bounce Blue Note
2005 Flow Blue Note
2007 A Tale of God's Will (A Requiem for Katrina) Blue Note
2009 Choices Concord
2011 Chano y Dizzy! (with Poncho Sanchez) Concord
2013 Magnetic Blue Note
2015 Breathless (feat. The E-Collective) Blue Note
2017 Live (feat. The E-Collective) Blue Note
2021 Absence (feat. The E-Collective) Blue Note

Źródło: Album of the Year[5].

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Reżyser Uwagi
1991 Malaria (Jungle Fever) Spike Lee
1992 Malcolm X
1994 Sugar Hill Leon Ichaso
1994 Trial by Jury Heywood Gould
1994 The Inkwell Matty Rich
1994 Crooklyn Spike Lee
1995 Ślepy zaułek (Clockers)
1996 Autobus (Get on the Bus)
1997 Magia Batistów (Eve’s Bayou) Kasi Lemmons
1997 Dopóki tam byłaś ('Til There Was You) Scott Winant
1997 Cztery małe dziewczynki (4 Little Girls) Spike Lee film dokumentalny
1998 Gia Michael Cristofer
1999 Mordercze lato (Summer of Sam) Spike Lee
2000 Miłość i koszykówka (Love & Basketball) Gina Prince-Bythewood
2000 Następny piątek (Next Friday) Steve Carr
2000 Wykiwani (Bamboozled) Spike Lee
2001 Tajemnicza zbrodnia (The Caveman’s Valentine) Kasi Lemmons
2001 Grzeszna miłość (Original Sin) Michael Cristofer
2001 Glitter Vondie Curtis-Hall
2002 Barbershop Tim Story
2002 Dark Blue Ron Shelton
2002 25. godzina Spike Lee
2002 Ludzie, których znam (People I Know) Daniel Algrant
2004 Ona mnie nienawidzi (She Hate Me) Spike Lee
2006 Plan doskonały (Inside Man)
2007 Mów do mnie (Talk to Me) Kasi Lemmons
2008 Cud w wiosce Santa Anna (Miracle at St. Anna) Spike Lee
2008 Cadillac Records Darnell Martin
2009 The Princess and the Frog John Musker Ron Clements
2010 Bunraku Guy Moshe
2010 Just Wright Sanaa Hamri
2012 Eskadra „Czerwone ogony” (Red Tails) Anthony Hemingway
2014 Black or White Mike Binder
2015 Chi-Raq Spike Lee
2016 The Comedian Taylor Hackford
2018 Czarne bractwo. BlacKkKlansman Spike Lee
2019 Harriet Kasi Lemmons
2020 Pięciu braci (Da 5 Bloods) Spike Lee
2020 Pewnej nocy w Miami... (One Night in Miami...) Regina King
2022 Królowa Wojownik (The Woman King) Gina Prince-Bythewood [6]

Źródło: Filmweb[2], IMDb[7].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • 2005Grammy w kategorii Best Jazz Instrumental Album, Individual or Group za płytę Illuminations
  • 2008Grammy w kategorii Best Large Ensamble Album dla Terence Blanchard Quintet za płytę A Tale Of God’s Will (A Requiem For Katrina)
  • 2009Grammy w kategorii Best Jazz Instrumental Solo za utwór Be-Bop
  • 2010Grammy w kategorii Best Improvised Jazz Solo za utwór Dancin’ 4 Chicken
  • 2019Grammy w kategorii Best Instrumental Composition za utwór Blut Und Boden (Blood And Soil)
  • 2023Grammy w kategorii Best Opera Recording za operę Fire Shut Up In My Bones

Źródło: Recording Academy Grammy Awards[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Eur: International Who’s Who in Popular Music 2002. Routledge, s. 48. ISBN 978-1857431612.
  2. a b Terence Blanchard, Filmweb [dostęp 2023-10-12].
  3. Terence Blanchard, Golden Globes [dostęp 2023-10-12].
  4. Tomasz Pasternak, „Czempion” Terence’a Blancharda, opera o amerykańskim bokserze, 29 kwietnia w kinach w całej Polsce, Orfeo [dostęp 2023-10-12].
  5. Terence Blanchard – Discography, Album of the Year [dostęp 2023-10-12] (ang.).
  6. Terence Blanchard to Score Gina Prince-Bythewood’s ‘The Woman King’. Film Music Reporter. [dostęp 2022-08-10].
  7. Terence Blanchard | Composer, Music Department, Actor, IMDb [dostęp 2023-10-12] (ang.).
  8. Terence Blanchard | Artist | GRAMMY.com, grammy.com [dostęp 2023-10-12].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]