Tomasz Balbus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tomasz Balbus
Ilustracja
Tomasz Balbus (2023)
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

1970

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski i powszechna XX w.[1]
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

13 marca 2002[1]

Habilitacja

16 grudnia 2009[1]

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi

Tomasz Balbus (ur. 1970) – polski historyk, dr hab. nauk humanistycznych, profesor uczelni Wydziału Studiów Stosowanych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1970[3]. Studiował historię na Uniwersytecie Wrocławskim[2], 13 marca 2002 obronił pracę doktorską Zrzeszenie "Wolność i Niezawisłość" (WiN) na Śląsku w latach 1945-1948 w świetle źródeł własnych i materiałów aparatu represji, 16 grudnia 2009 habilitował się na podstawie pracy zatytułowanej "Jurandowcy". Powstańcy wileńscy 1944. Historia i życie codzienne 1 Brygady Wileńskiej Armii Krajowej[1][2].

Pracował w Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, oraz był profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Bezpieczeństwa i Spraw Międzynarodowych na Wydziale Nauk Społecznych i Dziennikarstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej[1].

Jest profesorem uczelni na Wydziale Studiów Stosowanych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej[1].

Został naczelnikiem Oddziałowego Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu[4].

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Dr hab. Tomasz Balbus, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2023-02-22].
  2. a b c dr hab. Tomasz Balbus. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-02-22].
  3. Tomasz Balbus. „Ostatni kapitanowie”. Epilog Komendy Obszaru Lwowskiego „Nie” ewakuowanej na ziemie zachodnie Polski. „Pamięć i Sprawiedliwość”. Nr 2, s. 177, 2002. 
  4. Oddziałowe Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-11-26].
  5. M.P. z 2010 r. nr 28, poz. 317.