Trójkąt Bonwilla
Trójkąt Bonwilla – trójkąt łączący punkt sieczny (punkt styczny przyśrodkowych siekaczy żuchwy) oraz obie głowy żuchwy[1][2]. Odległość między tymi punktami jest u większości ludzi równa i wynosi średnio około 10 cm[2]. W tych przypadkach opisane punkty tworzą trójkąt równoboczny. Zależności te opisał William Gibson Arlington Bonwill (1833–1899)[2].
Zostały opisane dwa warianty trójkąta Bonwilla i różnią się co do dokładnego położenia punktów na głowach żuchwy. W jednym punkty zostały zdefiniowane jako punkty znajdujące się na powierzchni stawowej, w drugim jako sam środek głowy żuchwy[1].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Artykulatory o ruchach przeciętnych (w przeciwieństwie do artykulatorów indywidualnych i półindywidualnych) nie dają możliwości ustawień indywidualnych ruchów żuchwy. W tych artykulatorach odpowiadają ruchy modelu średnim wartością ruchów żuchwy. Do budowy tych artykulatorów oraz poprawnego ustawienia modelu w samym artykulatorze wykorzystuje się dlatego m.in. znajomość trójkąta Bonwilla[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b E. Ohm, J. Silness, The size of the Balkwill angle and the height of the Bonwill triangle, „Journal of Oral Rehabilitation”, 9 (4), 1982, s. 301–306, DOI: 10.1111/j.1365-2842.1982.tb01019.x, ISSN 0305-182X [dostęp 2023-01-02] (ang.).
- ↑ a b c Hans-Jürgen Wenz, Elmar Hellwig, Zahnärztliche Propädeutik, wyd. 14, Deutscher Zahnärzte-Verlag, 2019, s. 65, DOI: 10.47420/9783769136517 (niem.).
- ↑ Hans-Jürgen Wenz, Elmar Hellwig, Zahnärztliche Propädeutik: Einführung in die Zahnheilkunde 14. A., Deutscher Zahnärzte Verlag, 2019, s. 94, DOI: 10.47420/9783769136517, ISBN 978-3-7691-3651-7 (niem.).
