Trietyloglin

Trietyloglin
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN	monomer: trietyloaluman
inne	dimer: di-μ-(etano-1,1-diylo)-tetrametylodialuman
	Inne nazwy i oznaczenia
	daw. trójetyloglin
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C12H30Al2
Inne wzory	monomer: Al(CH; 2CH; 3); 3, AlEt; 3; dimer: Al; 2(CH; 2CH; 3); 6, Al; 2Et; 6
Masa molowa	228,33 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	97-93-8
PubChem	16682930
SMILES
	monomer: CC[Al](CC)CC
InChI
	InChI=1S/3C2H5.Al/c31-2;/h31H2,2H3;
	InChIKey
	VOITXYVAKOUIBA-UHFFFAOYSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanego źródła
Zwroty H	H250, H260, H314, EUH014
Zwroty P	P210, P231+P232, P280, P305+P351+P338+P310, P370+P378, P422
	Multimedia w Wikimedia Commons

Trietyloglin, Al
2(CH
2CH
3)
6 – glinoorganiczny związek chemiczny, bardzo energetyczny środek zapalający, o temperaturze topnienia 46 °C i temperaturze wrzenia 194 °C. Ciepło spalania trietyloglinu wynosi 11,07 kcal/g. Temperatura płomienia jest zbliżona do temperatury płonącej benzyny. W zetknięciu z wodą następuje wybuch. Trietyloglin przechowuje się w atmosferze azotu. Stosowany do napełniania amunicji zapalającej^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Henri A.H.A. Favre Henri A.H.A., Warren H.W.H. Powell Warren H.W.H., Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013, wyd. 1, Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 449, DOI: 10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
↑ Triethylaluminum, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, numer katalogowy: 257168 [dostęp 2016-04-07] . (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ MikołajM. Korzun MikołajM., 1000 słów o materiałach wybuchowych i wybuchu, Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986, s. 194–195, ISBN 83-11-07044-X .