Ulica Racławicka w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Racławicka w Warszawie
Rakowiec, Wyględów, Stary Mokotów
Ilustracja
Ulica Racławicka, widok ze skrzyżowania z ul. Żwirki i Wigury
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

4030 m

Przebieg
4030 m ul. Harfowa ↑
← ul. Grójecka →
3860 m ul. Wacława Sierpińskiego
3560 m ul. Sąchocka
3500 m ul. Karola Bohdanowicza
3210 m ul. Mołdawska
3030 m ul. Jasielska
światła 2830 m ul. Żwirki i Wigury
światła 2490 m ul. Do Fortu
światła 2150 m ul. Miłobędzka
2090 m ul. Płatowcowa
1920 m ul. Oszczepników
1860 m ul. Turystyczna
1720 m ul. Maratońska
1710 m ul. Balonowa
1610 m ul. Pływacka
światła 1540 m rondo R. Schumana, ul. Wołoska, ul. Odyńca
1520 m ul. Wołoska
800 m al. Niepodległości
600 m ul. Szczekocińska
540 m ul. Piłkarska
480 m ul. Drużynowa
światła 420 m ul. Kazimierzowska
330 m ul. Tenisowa
280 m ul. Dożynkowa
220 m ul. Michała Bałuckiego
światła 0 m ← ul. Puławska →, ul. Dolna ↓
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Ulica Racławicka w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Racławicka w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Racławicka w Warszawie”
Ziemia52°11′47,8″N 20°59′38,8″E/52,196611 20,994097
Ulica na wysokości ul. Płatowców

Ulica Racławicka – ulica w warszawskich dzielnicach Mokotów i Ochota.

Przebieg ulicy[edytuj | edytuj kod]

Ulica Racławicka zaczyna swój bieg na Starym Mokotowie od skrzyżowania z ulicą Puławską, a następnie, jako mała, lokalna ulica, biegnie na zachód napotykając od południa Bałuckiego, od północy Dożynkową (dawniej zwaną Misyjną), od południa Tenisową, następnie z dwóch kierunków Kazimierzowską, dalej od północy Drużynową i Piłkarską, od południa Szczekocińską (a dokładnie: krótki jej odcinek będący podjazdem pod kościół, ponieważ przejazd do posesji przy Szczekocińskiej i dalej do ul. Ursynowskiej jest zamknięty od strony Racławickiej), następnie przecina Aleję Niepodległości (brak przejazdu przez al. Niepodległości, piesi mogą przejść przejściem podziemnym stacji metra).

Dalej przez długi odcinek nie krzyżuje się z żadną drogą, a południowa linia ulicy kreśli granicę dla Ogródków Działkowych "Odyńca", dochodzi do ul. Wołoskiej, lecz nie ma z nią połączenia (kończy się ślepo). Zachodni odcinek ul. Racławickiej jest przedłużeniem ul. Odyńca, z którą tworzy ciąg komunikacyjny. Na skrzyżowaniu z ul. Odyńca i Wołoską zbudowano rondo. Odtąd Racławicka biegnie przez tereny Wyględowa. Od ul. Wołoskiej do ul. Żwirki i Wigury jest szeroką, dwujezdniową ulicą. Racławicka napotyka kolejno: fragment ul. Pływackiej przeznaczony dla pieszych, Maratońską, Balonową, Turystyczną, Oszczepników, Płatowcową, Miłobędzką i Do Fortu, przecina ul. Żwirki i Wigury. Za ul. Żwirki i Wigury, na osiedlu Rakowiec, ponownie jest jednojezdniową ulicą, napotyka jeszcze ul. Jasielską i przecina ul. Mołdawską. Swój bieg kończy pozornie na skrzyżowaniu z ul. Mołdawską. Odcinek ul. Racławickiej między ul. Mołdawską a ul. Bohdanowicza jest przeznaczony dla pieszych. Od skrzyżowania z ul. Bohdanowicza Racławicka jest ponownie dostępna dla ruchu kołowego, napotyka jeszcze ul. Sąchocką, przy skrzyżowaniu z ul. Sierpińskiego skręca w lewo i zaraz w prawo, i kończy się na ul. Grójeckiej na wprost ul. Harfowej (w pobliżu stacji PKP Rakowiec).

Opis[edytuj | edytuj kod]

W czasie budowy punktu oporu Szcza-M („Rakowiec”), Fortu M („Mokotów”), punktu oporu M-Tsche („Odyńca”) i łączących je wałów międzyfortowych pierścienia wewnętrznego Twierdzy Warszawa po 1880 roku, po północnej stronie wałów wytyczono drogę łączącą te umocnienia z dawnym traktem lubelskim. Drogę tę nazywano Szosą Fortową lub Drogą Fortową.

W kwietniu 1916, w wyniku włączenia przedmieść do Warszawy, droga znalazła się w obrębie miasta. W 1922 roku drogę nazwano ul. Racławicką, jej pierwotna trasa jest niemal niezmieniona do dziś. Około 1930 r. wzdłuż Racławickiej zbudowano domy mieszkalne przy ul. Puławskiej (zniszczone w czasie II wojny światowej), a dalej – wille, niektóre istnieją do dzisiaj. W okresie okupacji niemieckiej ulicy nadano nowe nazwy: polską Rolna i niemiecką Ackerstrasse[1].

W latach 90. XX wieku wyasfaltowano odcinek między al. Niepodległości a ul. Wołoską, który był ostatnim fragmentem ulicy bez nawierzchni bitumicznej. W 2006 r. ulicę na odcinku od ul. Wołoskiej do ul. Żwirki i Wigury poważnie poszerzono i przebudowano tak, że stała się szeroką arterią łączącą Mokotów z Ochotą. Rondo u zbiegu ul. Racławickiej, Wołoskiej i Odyńca nazwano 2 lutego 2017 rondem Roberta Schumana[2].

Na terenie dawnego Fortu M mieściły się, od 1961 r. do końca lat 80., Zakłady Radiowe i Telewizyjne "ZARAT", producent telewizyjnych i radiowych urządzeń nadawczych.

28 grudnia 1946 po raz pierwszy ulicą wytyczono trasę autobusu miejskiego o oznaczeniu "R". Jego pętla znajdowała się na wysokości ul. Płatowcowej i Miłobędzkiej[3]. 22 lutego 1949 linia została zlikwidowana[4], w jej miejsce uruchomiono linię 111 o zmienionej trasie[5].

W latach 50. XX przy ulicy powstał stadion Warszawskiego Klubu Sportowego „Gwardia”. Obiekt został zamknięty w 2012 przez nadzór budowlany, a w 2018 rozpoczęła się jego rozbiórka[6]. Teren został przejęty przez zajmującą sąsiednią nieruchomość Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, która wykluczyła możliwość pogodzenia realizowanych przez siebie zadań z dalszym istnieniem kompleksu sportowego[6].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 49. ISBN 978-83-07-03239-9.
  2. Uchwała nr XXXIX/1053/2017 Rady M. St. Warszawy z dn. 19 stycznia 2017 r., ogłoszona w Dz. Urz. Województwa Mazowieckiego w dn. 31 stycznia 2017 r.. [dostęp 2017-03-09]. (pol.).
  3. Pozostałością po pętli autobusu jest fragment jezdni po południowej stronie, między ul. Miłobędzką a ul. Płatowcową, przy posesjach nr 101 - 105. Jeszcze w latach 80. XX wieku ten fragment jezdni był wybrukowany "kocimi łbami" i połączony z obiema przecznicami ul. Racławickiej. Przy okazji dodania południowej nitki ul. Racławickiej pozostałości pętli autobusowej pokryto asfaltem i odcięto od ul. Miłobędzkiej.
  4. TRASBUS - historia warszawskiej komunikacji miejskiej [online], www.trasbus.com [dostęp 2017-11-27].
  5. TRASBUS - historia warszawskiej komunikacji miejskiej [online], www.trasbus.com [dostęp 2017-11-27].
  6. a b Piotr Wesołowicz. ABW nie chce sportu na Gwardii. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 9 stycznia 2019. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]