Urządzenie blokowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Urządzenie blokowe (ang. block device) – pozwala na odczytywanie/zapisywanie danych blokami, czyli większymi grupami bajtów mającymi postać: sektorów, kilobajtów czy klastrów. W większości przypadków konieczność operowania na blokach wymuszona jest logiczną budową urządzenia.

Urządzenia blokowe różnią się od znakowych tym, że w większości są buforowane i pozwalają na swobodny dostęp do danych na nich zgromadzonych (lseek).

Przykłady urządzeń blokowych w systemach Unixowych[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]