Vân Phong

Vân Phong
Miejsce urodzenia	Từ Liêm
Data i miejsce śmierci	956 ; świątynia Khai Quốc (?)
Szkoła	Vô ngôn thông
Linia przekazu; Dharmy zen	Vô Ngôn Thông
Nauczyciel	Thiện Hội
Następca	Khuông Việt
Zakon	thiền

Vân Phong (zm. 956) – wietnamski mistrz thiền ze szkoły vô ngôn thông. Znany także jako Chủ Phong.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Từ Liêm w prefekturze Vĩnh Khương. Jego nazwisko to Nguyễn. Jego brzemienna matka odrzuciła jedzenie mięsa i często śpiewała sutry; gdy się urodził duchowe światło wypełniło pokój. Jego rodzice tak byli tym poruszeni, że później łatwo zgodzili się jego mnisią ordynację.

Kiedy podrósł został służącym mistrza thiền Thiện Hội i jego głównym uczniem, co przyspieszyło jego duchowy rozwój.

Mistrz Thiện Hội często mu mówił: "Narodziny i śmierć są ważną sprawą. Powinieneś dążyć do tego, aby całkowicie to pojąć. Vân Phong spytał: "Kiedy przychodzą narodziny i śmierć, to jak możemy tego uniknąć?" Thiện Hội powiedział: "Gdy nie ma narodzin i śmierci, z pewnością możemy ich uniknąć." Vân Phong spytał: "Czym jest miejsce, gdzie nie ma narodzin i śmierci?" Thiện Hội powiedział: "Powinieneś to pojąć w samym środku narodzin i śmierci."

Vân Phong powiedział: "Jak mogę to rozumieć?" Thiện Hội powiedział: "Odejdź na chwilę i wróć wieczorem." Vân Phong powrócił o ustalonym czasie, ale Thiện Hội powiedział: "Poczekaj do jutrzejszego poranka, a zgromadzenie udowodni ci to." Vân Phong nagle stał się pusty dzięki oświeceniu i pokłonił się oddając hołd. Thiện Hội powiedział: "Jaką prawdę zobaczyłeś?" Vân Phong powiedział: "Pojąłem." Thiện Hội powiedział: "Jak to więc jest?" Vân Phong podniósł pięść i powiedział: "Nie warte tego." Thiện Hội po tych słowach odpuścił^[1].

Następnie przebywał i nauczał w swojej świątyni Khai Quốc w stolicy Thăng Long (Hoa Lư).

Vân Phong zmarł w trzecim roku, bính thìn, okresu Xiande Późniejszej dynastii Zhou, czyli w roku 956.

Linia przekazu Dharmy zen[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

33/6. Huineng (638-713)
- 34/7. Nanyue Huairang (677-744) szkoła hongzhou
  - 35/8. Mazu Daoyi (707-788)
- 36/9. Baizhang Huaihai (720-814)
  - 37/10/1. Vô Ngôn Thông (759-826) Wietnam - szkoła vô ngôn thông
    - 38/11/2. Cảm Thành (zm. 860)
      - 39/12/3. Thiện Hội (zm. 900)
        40/13/4. Vân Phong (zm. 956)
        41/14/5. Khuông Việt (933-1011)
        42/15/6. Đa Bảo (zm. po 1028)
        43/16/7. Định Hương (zm. 1051)
        44/17/8. Viên Chiếu (999-1090)
        45/18/9. Thông Biện (zm. 1134)
        46/19/10. Biện Tâi (bd)
        
        46/19/10. Đạo Huệ (zm. 1173)
        47/20/11. Tịnh Lực (1112-1175)
        
        47/20/11. Trí Bảo (zm. 1190)
        
        47/20/11. Trường Nguyên (1110-1165)
        
        47/20/11. Minh Trí (zm. 1196)
        48/21/12. Quảng Nghiêm (1122-1190
        49/22/13. Thường Chiếu (zm. 1203)
        50/23/14. Thông Thiền (zm. 1228) laik
        51/24/15. Tức Lự (bd)
        52/25/16. Ứng Vương (bd) laik
        
        50/23/14. Thần Nghi (zm. 1216)
        51/24/15.. Ẩn Không (bd)
        
        47/20/11. Tín Học (zm. 1190)
        
        47/20/11. Tịnh Không (1091-1170)
        
        47/20/11. Dại Xả (1120-1180)
        
        44/17/8. Cứu Chỉ
        
        44/17/8. Bảo Tính (zm. 1034)
        
        44/17/8. Minh Tâm (zm. 1034)
        
        43/16/7. Thiền Lão
        44/17/8. Quảng Trí
        45/18/9. Mãn Giác (1052-1096)
        46/19/10. Bổn Tịnh (1100-1176)
        
        45/18/9. Ngộ Ấn (1020-1088)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'., ss. 110, 111

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'. University of Hawai'i Press, Honolulu. 1997. Str. 481. ISBN 0-8248-1948-9

[1] Cuong Tu Nguyen. Zen in Medieval Vietnam. A Study and Translation of the 'Thiền Uyển Tập Anh'., ss. 110, 111

[1]