Vincent Crane
| |
| Imię i nazwisko |
Vincent Rodney Cheesman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
21 maja 1943 |
| Data i miejsce śmierci |
14 lutego 1989 |
| Przyczyna śmierci |
samobójstwo w wyniku przedawkowania środków przeciwbólowych; |
| Instrumenty | |
| Gatunki |
Rock progresywny, hard rock, blues rock, rock psychodeliczny, funk, rock |
| Zawód |
kompozytor, instrumentalista, autor tekstów |
| Aktywność |
1966–1989 |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
The Crazy World of Arthur Brown, Atomic Rooster, Arthur Brown, Dexys Midnight Runners |
Vincent Crane (ur. jako Vincent Rodney Cheesman 21 maja 1943 w Reading, zm. 14 lutego 1989 w Londynie) – angielski organista, kompozytor i autor tekstów, znany z występów w The Crazy World of Arthur Brown. Założyciel i jedyny stały członek zespołu Atomic Rooster. Współtwórca lub twórca takich przebojów jak: „Fire”, „Tomorrow Night” i „Devil’s Answer”.
Życiorys i kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Vincent Rodney Cheesman urodził się 21 maja 1943 roku w Reading[1] jako syn Toma i Renee Cheesmanów, obojga nauczycieli. Słuchając nagrań Hot Lips Page’a i Louisa Jordana z kolekcji swoich rodziców nauczył się grać na fortepianie. W 1961 roku wstąpił do college’u Trinity College of Music w Londynie, który ukończył z dyplomem w 1964 roku. Podczas studiów spędzał czas z różnymi grupami jazzowymi, tworząc ostatecznie własny zespół, Vincent Cheesman Trio, który zadebiutował w 1964 roku jako support Humphrey’a Lytteltona w klubie Marquee. W latach 1964–1965 stworzył z przyjacielem z lat dzieciństwa, Paulem Greenem, zespół Word Engine. W tym samym okresie kupił od Grahama Bonda organy Hammonda. Występował jako pianista podczas francuskiej trasy koncertowej puzonisty Lou Herba i jego zespołu, Australian Jazz Band. Przyjął pseudonim Crane. Pod koniec 1966 roku koncertował z własnym soulowo-jazzowym zespołem, Vincent Crane Combo[2].
Crazy World of Arthur Brown[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 1967 Crane roku poznał Arthura Browna tworząc następnie z nim i z perkusistą Drachenem Theakerem zespół The Crazy World of Arthur Brown. Zespół w 1968 roku wydał album, sygnowany własną nazwą, po czym na jesieni tego samego roku wyruszył w swoje pierwszą trasę koncertową po Stanach Zjednoczonych. W połowie pierwszej trasy Crane doznał załamania nerwowego, w efekcie którego spędził kilka miesięcy w ośrodku psychiatrycznym w Banstead. Zdiagnozowana depresja maniakalna pozostała u niego do końca życia. Znajdowała ona odzwierciedlenie w prawie wszystkich jego tekstach,. Zanim Crane wrócił do zespołu Browna, pierwotny perkusista, Drachen Theaker został zastąpiony przez Carla Palmera. Obaj pozostali w Ameryce do czerwca 1969 roku, kiedy to postanowili porzucić zespół Browna i powrócić do Anglii, by założyć własny zespół, Atomic Rooster[2].
Atomic Rooster[edytuj | edytuj kod]
Zespół ten 13 marca 1970 roku wydał debiutancki singiel, „Friday The Thirteenth”[3], a tydzień później – debiutancki album, Atomic Ro-o-oster[4]. Już podczas współpracy z Brownem Crane dał się poznać jako autor porywających przebojów, takich jak „Fire”[5], sprzedany w milionowym nakładzie[6]. Wraz z Atomic Rooster Crane zaprezentował podobne, choć mniej dynamiczne kompozycje, oparte na ekspresyjnych, organowych riffach i emanujące demonicznym klimatem[5]. Jednak tylko dwa utwory zespołu odniosły pewien sukces na listach przebojów: „Tomorrow Night” i „Devil’s Answer”, oba w 1971 roku. Crane nagrał z Atomic Rooster 5 albumów, ale ponieważ nie cieszyły się one zbyt dużym powodzeniem, zespół w 1975 roku rozwiązał się[6].
Późniejsza kariera[edytuj | edytuj kod]
Crane po rozpadzie zespołu napisał szereg utworów scenicznych i musicalowych, a w 1979 roku ponownie nawiązał współpracę z Arthurem Brownem[6]. W tym samym roku zrealizował własny album, Faster, Than The Speed Of Light[5]. W 1980 roku Crane ponownie zreorganizował Atomic Rooster. Zespół nagrał 2 albumy, ale ponieważ cieszyły się nikłym zainteresowaniem, rozwiązał się. W 1985 roku Crane wstąpił do zespołu Dexys Midnight Runners nagrywając z nim album Don’t Stand Me Down. Ale i ten album nie odniósł sukcesu. W 1989 roku Crane, pomimo złego stanu zdrowia, podjął jeszcze jedną próbę zreorganizowania Atomic Rooster. Zorganizowana w tym samym roku trasa koncertowa po Niemczech musiała zostać odwołana z powodu złego stanu zdrowia muzyka[7].
Samobójstwo[edytuj | edytuj kod]
14 lutego 1989 roku Crane został znaleziony martwy z powodu przedawkowania środków przeciwbólowych; powszechnie uważa się, iż było to samobójstwo[7]; od 1968 roku muzyk cierpiał na depresję maniakalną[2]. Został pochowany na londyńskim Saint Marylebone Cemetery[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Discogs: Vincent Crane. www.discogs.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
- ↑ a b c Colin Harper: Vincent Crane. colin-harper.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
- ↑ Discogs: Atomic Rooster – Friday The 13th / Banstead. www.discogs.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
- ↑ Discogs: Atomic Rooster – Atomic Rooster. www.discogs.com. [dostęp 2020-04-13]. (ang.).
- ↑ a b c Weiss 1991 ↓, s. 34.
- ↑ a b c MacDonald 2010 ↓, s. 245.
- ↑ a b c MacDonald 2010 ↓, s. 246.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Les MacDonald: The Day the Music Died. USA: Xlibris Corporation, 2010. ISBN 978-1-4535-2267-7. (ang.).
- Wiesław Weiss: Rock Encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991. ISBN 83-207-1374-9.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Vincent Crane w bazie Discogs.com (ang.)
- Vincent Crane w bazie IMDb (ang.)