Władysław Glazór

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Glazór
Ladislaus Glazór
tytularny pułkownik tytularny pułkownik
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1870
Krosno

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

58 Pułk Piechoty Austro-Węgier,
DOG „Lwów”

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (obrona Lwowa)

Odznaczenia
Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry) Krzyż Jubileuszowy Wojskowy Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Władysław Glazór[1] (ur. 18 czerwca 1870 w Krośnie, zm. ?) – tytularny pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 czerwca[2][3] lub 18 lipca[4] 1870 w Krośnie[2][5]. Był synem Jana i Albertyny z domu Bośniackiej[2]. W 1888 ukończył VII klasę w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[6].

Był oficerem cesarskiej i królewskiej armii. Został awansowany na stopień kapitana z dniem 1 maja 1908[7]. W 1914 był oficerem 58 Pułku Piechoty Austro-Węgier ze Stanisławowa, służąc w IV batalionie detaszowanym w Fočy[8]. Na początku 1917 był w stanie spoczynku[2].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości 25 listopada 1918 został skierowany z Przemyśla do Sanoka, gdzie przejął komendę w powiecie od kpt. Antoniego Kurki[9]. Dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916[10] i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera otrzymał przydział służbowy jako komendant powiatu Sanok od 1 listopada 1918[11][12]. W 1919 w stopniu podpułkownika był kierownikiem referatu wyszkolenia w Oddziale I Mobilizacyjno-Organizacyjnym Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów”[13]. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu tytularnego pułkownika[14]. Mieszkał we Lwowie[15][16][17].

20 lutego 1917 w Sanoku ożenił się z pochodzącą z Freistadt Karoliną Hell (ur. 1876), a świadkami na ich ślubie byli Stanisław Borowiczka i Jan Puzdrowski[2][18].

Został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XXIV, miejsce 2019)[19][20][21].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

austro-węgierskie

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji wojskowej C. K. Armii był określany jako Ladislaus Glazór. W ewidencji wojskowej Wojska Polskiego II RP (zarówno podane w przypisach poniżej wydanie Dziennika Rozkazów Wojskowych nr 26/1919 jak i Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 wskazały formę nazwiska Glazor. Natomiast historyk Wojciech Sołtys w publikacji Sanok. Dzieje miasta podał nazwisko Glazer. W pozostałych niżej wymienionych źródłach pojawiła się forma nazwiska Glazór.
  2. ↑ a b c d e Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 43 (poz. 10).
  3. ↑ Władysław Glazór. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
  4. ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928.
  5. ↑ Władysław Glazór. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-02-10].
  6. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1888. Przemyśl: 1888, s. 94.
  7. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1914. Wiedeń: 1914, s. 219.
  8. ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1914. Wiedeń: 1914, s. 494.
  9. ↑ Wojciech Sołtys, Pierwsze miesiące wolności. Życie gospodarcze społeczne i polityczne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 506.
  10. ↑ Dekret Naczelnego Wodza Wojsk Polskich o przyjęciu do W.P. oficerów z b. armii austro-węgierskiej (838). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. 26, s. 643, 8 marca 1919. 
  11. ↑ Rozkaz Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich o przydziale oficerów (841). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. 26, s. 649, 8 marca 1919. 
  12. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: 1922, s. 31.
  13. ↑ Adam A. Ostanek. Dowództwo Okręgu Generalnego „Lwów”, czyli o początkach terenowej administracji wojskowej w Małopolsce Wschodniej (1919-1921). „Historia i Świat”. 3, s. 191, 2014. ISSN 2299-2464. 
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 738.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1581.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1410.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 889.
  18. ↑ Indeks do Ksiąg Zaślubionych Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku od roku 1911. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 42 (Tom J, poz. 10).
  19. ↑ Spis bohaterów pochowanych na Cmentarzu Obrońców Lwowa. W: W szesnastą rocznicę. Lwów: Towarzystwo Straży Mogił Polskich Bohaterów we Lwowie, 1934, s. 38.
  20. ↑ Władysław Glazór. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2017-06-26].
  21. ↑ Władysław Glazór. stankiewicze.com. [dostęp 2017-06-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Glazór&oldid=72318786”