Włodzimierz Dziekoński

Włodzimierz Mateusz Dziekoński
Data i miejsce urodzenia	21 września 1886 ; Stryj
Data i miejsce śmierci	21 listopada 1966 ; Szczecin
	Prezes Zjednoczenia Kolejowców Polskich
Okres	od 1935; do 1939
Poprzednik	Stefan Matusiak
	Poseł V kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1938; do 1939
Przynależność polityczna	Obóz Zjednoczenia Narodowego
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Włodzimierz Mateusz Dziekoński (ur. 21 września 1886 w Stryju, zm. 21 listopada 1966 w Szczecinie) – inżynier, kolejarz, działacz związkowy, poseł na Sejm V kadencji, menadżer kolejowy, wykładowca wyższej uczelni.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Michała, pracownika kolei i Eugenii z Meltzerów. Absolwent gimnazjum w Stanisławowie (1903) oraz Politechniki Lwowskiej (1909).

Kariera zawodowa obejmuje m.in. pracę w Dyrekcji Kolei Państwowych w Stanisławowie (1909–1915), na kolei alpejskiej w Karyntii (1915), oraz przy odbudowie kolei na terenie Galicji (1915–1918). W okresie międzywojennym pełnił szereg funkcji kierowniczych w DOKP w Stanisławowie oraz w Poznaniu (1929–1934). W latach 1935–1939 pełnił funkcję prezesa Zjednoczenia Kolejowców Polskich, podczas pełnienia której był też posłem V kadencji (1938–1939).

Po II wojnie światowej odbudowywał kolej na Pomorzu Zachodnim, m.in. jako wicedyrektor DOKP w Szczecinie, oraz dyrektor Szczecińskiej Dyrekcji Odbudowy (1947–1949). W latach 1949–1961 był wykładowcą Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, na bazie której w 1955 utworzono Politechnikę Szczecińską.

Jego żoną, od 12 czerwca 1913, była Zofia Matylda ze Stańkowskich (ur. 1893)^[1], działaczka organizacji kobiecych; małżeństwo było bezdzietne.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)^[2]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1923)^[2]^[3]
Złoty Krzyż Zasługi (trzykrotnie: 1929, 13 maja 1933^[4] i 20 lipca 1946^[5])^[2]
Medal Niepodległości (6 czerwca 1931)^[6]
Złota Odznaka Honorowa L.O.P.P. I stopnia^[1]
Wielki Oficer Orderu Zasługi Cywilnej (Bułgaria)^[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 66–67. [dostęp 2021-07-15].
↑ ^a ^b ^c ^d Andrzej Krzysztof Kunert (red.): Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny. T. 1 (A–D). Warszawa: Wyd. Sejmowe, 1998, s. 454–455.
↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.
↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 138 „za zasługi na polu Kolejowego Przysposobienia Wojskowego”.
↑ M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.
↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronach Biblioteki Sejmowej

[:0-1] Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 66–67. [dostęp 2021-07-15].

[pis-2] Andrzej Krzysztof Kunert (red.): Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik Biograficzny. T. 1 (A–D). Warszawa: Wyd. Sejmowe, 1998, s. 454–455.

[3] Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.

[4] M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 138 „za zasługi na polu Kolejowego Przysposobienia Wojskowego”.

[5] M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 118 „za zasługi położone w dziele organizacji administracji kolejowej oraz odbudowy i uruchomienia komunikacji i transportu kolejowego na terenie kraju”.

[6] M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]