Waldemar Czyżewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Waldemar Czyżewski
Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1934
Mszadla Stara

Data śmierci

26 lutego 2001

Zawód, zajęcie

działacz partyjny i państwowy

Alma Mater

Wyższa Szkoła Nauk Społecznych przy KC PZPR

Stanowisko

wicewojewoda koszaliński (1975–1976), I sekretarz KW PZPR w Koszalinie (1980–1981)

Partia

PZPR (1956–1981)

Waldemar Stanisław Czyżewski (ur. 20 stycznia 1934 w Mszadli Starej[1], zm. 26 lutego 2001) – polski działacz partyjny i państwowy, były I sekretarz Komitetów Powiatowych PZPR w Wałczu i Szczecinku, w latach 1975–1976 wicewojewoda koszaliński, w latach 1980–1981 I sekretarz Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Koszalinie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Marianny. W 1967 został absolwentem Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR. Od 1953 do 1958 kierownik Państwowego Ośrodka Maszynowego w Wałczu. W 1956 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1958 związany z Komitetem Powiatowym PZPR w Wałczu, od 1964 do 1965 był w nim sekretarzem. Następnie zajmował stanowiska I sekretarza Komitetu Powiatowego w Szczecinku (1967–1973) oraz Komitetu Miasta i Powiatu w Koszalinie (1973–1975). W grudniu 1973 wybrano go szefem Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Koszalinie[2]. Od czerwca 1975 do lutego 1976 pozostawał wicewojewodą koszalińskim, następnie został sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Koszalinie. Od 10 grudnia 1980 do 21 czerwca 1981 pełnił funkcję I sekretarza KW PZPR[1]. Powołano go na fali zmian w kierownictwie partii w miejsce sympatyzującego z Edwardem Gierkiem Władysława Kozdry, odwołano już po pół roku ze względu na niedostateczne rozliczenia. Kilka miesięcy później został wydalony z PZPR[3].

Pochowany na cmentarzu komunalnym w Koszalinie (R-18/7/4).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-07-22].
  2. Miejska Rada Narodowa w Koszalinie. szukajwarchiwach.gov.pl. [dostęp 2020-07-22].
  3. Przemysław Gasztold: Towarzysze z Betonu. Dogmatyzm w PZPR 1980–1990. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2019, s. 100–101, seria: Monografie (tom 135). ISBN 978-83-8098-865-1.