Warszawskie Muzeum Chleba
 Jedna z trzech sal Warszawskiego Muzeum Chleba | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Ulica Jadowska 2 |
| Data założenia |
2000 |
| Zakres zbiorów |
Historia piekarstwa i ciastkarstwa |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′41,90″N 21°03′27,14″E/52,261639 21,057539
| |
| Strona internetowa | |
Warszawskie Muzeum Chleba – prywatne muzeum znajdujące się w Warszawie na Pradze-Północ przy ul. Jadowskiej 2 gromadzące eksponaty związane z historią piekarnictwa i cukiernictwa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Muzeum powstało w 2000 z inicjatywy Mariana Pozorka, piekarza od 1959 i członka stołecznego Cechu Piekarzy[1].
Jest jedną z najmniejszych placówek muzealnych w Warszawie. Gromadzone od lat 80. XX wieku zbiory prezentowane są w trzech salach w garażu budynku, w którym mieści się piekarnia Mariana Pozorka[2]. Założyciel muzeum zmarł 7 grudnia 2015[3].
Eksponaty[edytuj | edytuj kod]
Wśród zgromadzonych eksponatów znajdują się m.in.:
- maszyna do mielenia ziarna z 1890 (Wielka Brytania)
- przesiewacz do mąki z 1902
- dzielarka ręczna do bułek na 20 kawałków ciasta (tzw. kęsów) z 1910
- walcarka do maku i sera z 1912
- urządzenie do trzepania worków po mące z 1914
- rogalikarka z 1916 (Austro-Węgry)
- kajzerkówka bębnowa z 1920 (Polska)
- kajzerkówki dwusztancowe z 1936 (Polska) i 1942 (Austria)
- kajzerkówka czterosztancowa z 1942 (Niemcy)
- krajalnice do chleba
- urządzenie do tłoczenia pierników
- gofrownice
- młynki do bułki tartej
- formy do wypieku chleba, pierników i opłatków
- tygielki do kandyzowania owoców
- strychówki (pędzle do smarowania chleba wodą przed włożeniem go do pieca i po upieczeniu)
- bezmiany, wagi i odważniki
- dzieża (tzw. bajta) i drewniane niecki do ręcznego wyrabiania ciasta
- łopaty piekarskie
- dyplomy mistrzowskie i czeladnicze (polskie, rosyjskie, niemieckie i austriackie), kalendarze piekarskie, zdjęcia, a także wizerunki św. Klemensa – patrona piekarzy i cukierników.
W muzeum również obejrzeć m.in. kwit na sól piekarniczą opłacony w talarach z 1867 (najstarszy eksponat w muzeum), wydany w 1873 przez Urząd Starszych Zgromadzenia Piekarzy Warszawskich certyfikat dopuszczenia do produkcji piekarskiej drożdży firmy Mautner i s-ka[4], niemieckie worki na mąkę z 1940 i 1944 z hitlerowską gapą, kartki na chleb, sztandar warszawskiego Cechu Piekarzy z 1947 oraz tabela dozowania ciasta i wagi pieczywa po wypieku z 1952.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Magdalena Stopa, Federico Caponi: Chleb po warszawsku. Warszawa: Wydawnictwo VEDA, 2012, s. 127-133. ISBN 978-83-61932-33-8.
- ↑ Chleb już nie smakuje jak 30 lat temu. [w:] TVN Warszawa [on-line]. tvnwarszawa.tvn24.pl, 24 stycznia 2012. [dostęp 2013-09-03].
- ↑ Odszedł Marian Pozorek: piekarz starej daty. Do jego piekarni kolejka stała od 6 rano. metrowarszawa.gazeta.pl. [dostęp 2015-12-11]. (pol.).
- ↑ Warszawskie Muzeum Chleba. „Przegląd Piekarski i Cukierniczy”, s. 36, grudzień 2009. ISSN 0033-2313.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Magdalena Stopa, Federico Caponi: Chleb po warszawsku. Warszawa: Wydawnictwo VEDA, 2012, s. 127-133. ISBN 978-83-61932-33-8.