Wałerij Konowaluk
 Wałerij Konowaluk w 2014 | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1966 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
| Odznaczenia | |
 
| |
Wałerij Illicz Konowaluk, ukr. Валерій Ілліч Коновалюк (ur. 31 sierpnia 1966 w Doniecku[1]) – ukraiński polityk, poseł do Rady Najwyższej III, IV i VI kadencji, kandydat w wyborach prezydenckich.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1985 ukończył technikum przemysłowe w Doniecku, później studiował na uczelni wojskowej w Moskwie i finanse w Monachium. W 2004 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych, został akademikiem w Akademii Nauk Ekonomicznych Ukrainy. Pracował w przedsiębiorstwie motoryzacyjnym, był też zawodowym wojskowym. Od 1993 związany z sektorem prywatnym. Był też wiceprzewodniczącym rejonowego komitetu wykonawczego i zastępcą gubernatora obwodu donieckiego[2].
W 1998 został wybrany do Rady Najwyższej III kadencji, był m.in. przewodniczącym frakcji Regiony Ukrainy. Wstąpił do Partii Regionów, w 2002 ze współtworzonego przez PR bloku Za Jedyną Ukrainę z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, sprawując mandat poselski do 2006[2]. W 2005, wkrótce po pomarańczowej rewolucji, stanął na czele ugrupowania Trudowa Ukrajina, którą opuścił jej lider i sponsor Serhij Tihipko[1]. Po wyborczej porażce w 2006 powrócił do Partii Regionów, z której ramienia w latach 2007–2012 ponownie zasiadał w parlamencie[2].
W marcu 2014, po wydarzeniach Euromajdanu, został wykluczony z Partii Regionów[3]. W maju tego samego roku kandydował w wyborach prezydenckich, otrzymując 0,38% głosów[4].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order „Za zasługi” II i III klasy[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Коновалюк Валерий Ильич. liga.net. [dostęp 2014-11-11]. (ros.).
- ↑ a b c Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2014-11-11]. (ukr.).
- ↑ „Party of Regions” has excluded Yanukovich, Arbuzov, Klimenko and proceeded to the form of collective management. novostimira.com.ua, 29 marca 2014. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
- ↑ Poroshenko wins presidential election with 54.7% of vote – CEC. nrcu.gov.ua, 29 maja 2014. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).