White Nancy
nr rej. 1138973 | |
White Nancy w 2005 | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Wysokość całkowita |
5,48 m |
Kondygnacje |
1 |
Ukończenie budowy |
1817 |
Pierwszy właściciel |
rodzina Gaskell |
Położenie na mapie Cheshire | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |
Położenie na mapie Anglii | |
53°17′27″N 2°05′32″W/53,290833 -2,092222 |
White Nancy − budowla na szczycie północnego krańca wzgórz The Saddle of Kerridge, ponad wsią Kerridge i miastem Bollington w hrabstwie Cheshire w Anglii. Ma status zabytku drugiego stopnia (Grade II)[1] i widnieje w spisie zabytków narodowych Anglii (National Monuments Record)[2]. Sylwetka budynku jest używana jako logo miasta Bollington, a jego nazwę zapożyczyło kilka lokalnych organizacji[3][4]. Pochodzenie nazwy nie jest znane[5].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zanim wybudowano White Nancy, w tym miejscu znajdowała się rotunda z cegieł, w której w razie inwazji można było rozpalić ogień będący światłem ostrzegawczym[6].
White Nancy została zbudowana w 1817 przez Johna Gaskella juniora z North End Farm jako upamiętnienie bitwy pod Waterloo (1815)[2]. John Gaskell z rodziną mieszkali w pobliskim Ingersley Hall[5]. Budowla początkowo miała wejście, a w środku znajdował się okrągły kamienny stół oraz kamienna ława wzdłuż ściany. Obecnie wejście jest zamurowane. Budynek określa się jako dom letni lub folly[2].
W połowie lat 40. XX w. Royal Signal Corps Trials Unit z bazą w Catterick wprowadził na wzgórze antenę nadawczo-odbiorczą na ciężarówce. Przeprowadzano testy transmisji danych (bez obrazu) z użyciem promieni katodowych do drugiej ciężarówki lub mobilnego odbiornika. Odbiornik był oddalany coraz bardziej na południe, aż z czasem sygnał docierał nawet na południowe wybrzeże Anglii.
Jedna z legend mówi, że nazwa White Nancy pochodzi od imienia konia, który zawiózł na wzgórze użyte przy budowie materiały budowlane. Inna legenda mówi, że nazwa pochodzi od imienia jednej z córek rodziny Gaskell[5].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Budowla na planie koła, o kształcie głowy cukru, zwieńczona kulistym kwiatonem. Zbudowana z potłuczonego piaskowca pokrytego stiukiem i pomalowanego[2]. Wysokość około 18 stóp (5,48 m). Wokół budowli jest położony kamienny chodnik z wyrytymi rumbami róży wiatrów[5]. Budowla znajduje się na wysokości ok. 248 m n.p.m.
Przynajmniej do 1925 budynek nie był pomalowany[7]. Na przestrzeni lat był malowany przeważnie na biało[5], tylko w czasie II wojny światowej przemalowano go na zielono, aby nie był punktem orientacyjnym dla samolotów wroga[6]. W 2005 wandale pomalowali go częściowo na różowo[8]. W marcu 2009 przemalowano go na biało z czarnym kwiatonem[5]. W czerwcu 2012 na północno-zachodniej ścianie namalowano koronę upamiętniającą jubileusz 50-lecia panowania królowej, wraz z datami 1952–2012[9]. Na południowo-wschodniej ścianie namalowano koła olimpijskie.
Atrakcja turystyczna[edytuj | edytuj kod]
White Nancy służy za punkt orientacyjny na skraju wzgórza Saddle of Kerridge i punkt widokowy: na równinę Cheshire Plain w kierunku gór północnej Walii na zachód, wzgórza Shropshire na południe oraz Góry Pennińskie na północ i wschód. W pobliżu przebiega Cheshire Gritstone Trail[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ White Nancy. [w:] The National Heritage List for England [on-line]. English Heritage, 2011. [dostęp 2011-05-07].
- ↑ a b c d Pastscape: White Nancy. English Heritage. [dostęp 2009-09-10]. (ang.).
- ↑ White Nancy Cruising Restaurant Boat. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-18)]. (ang.).
- ↑ White Nancy Boys. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Tim Boddington: White Nancy. [dostęp 2012-09-08]. (ang.).
- ↑ a b Richard Leigh: Rainow. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
- ↑ White Nancy. The Kerridge Ridge and Ingersley Vale Countryside and Heritage Project. [dostęp 2009-09-10].
- ↑ Gavin Hird. Nancy’s in the pink!. „Macclesfield Express”, 7 września 2005. Macclesfield: M.E.N. Media. [dostęp 2009-09-10].
- ↑ Queen's Diamond Jubilee. [dostęp 2012-09-08]. (ang.).
- ↑ The Gritstone Trail: Disley to Tegg's Nose Country Park. Cheshire West and Chester Council. [dostęp 2009-09-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-25)]. (ang.).