Wiazyń (rejon dzierżyński)
53°44′23″N 27°18′21″E/53,739722 27,305833
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
204 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Kod pocztowy |
222750 |
| Tablice rejestracyjne |
5 |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 53°44′23″N 27°18′21″E/53,739722 27,305833
| |
Wiazyń[2], Wiazań (biał. i ros. Вязань) – wieś na Białorusi, w rejonie dzierżyńskim obwodu mińskiego, nad rzeką Wiazynką i przy drodze republikańskiej R1. Siedziba władz sielsowietu Fanipol.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś magnacka hrabstwa kojdanowskiego położona była w końcu XVIII wieku w powiecie mińskim województwa mińskiego[3].
Niegdyś znajdował się tu dwór szlachecki i folwark - ośrodek rozległego majątku. Majątek ten wchodził w skład dóbr radziwiłłowskich, dzierżawiony był w XVIII wieku przez Wańkowiczów, a następnie przez Bohdaszewskich. W 1820 roku został wykupiony przez Antoniego Bohdaszewskiego. Pierwszy dziedzic na Wiazyniu, Ignacy Bohdaszewski, w 1838 roku powiększył majątek dzięki kolejnym zakupom części masy spadkowej po Radziwiłłach. Tenże Ignacy Bohdaszewski wystawił w 1846 roku murowany kościół - kaplicę filialną dla parafii kojdanowskiej.
W skład dóbr wiazyńskich wchodził dwór z budynkami gospodarskimi - ośrodek majątku oraz kilkanaście wsi, zaścianków i folwarków. Wiazyń słynął z produkcji piwa i serów wyrabianych na wzór holenderski[4].
Kościół, podobnie jak zbudowana w 1893 roku cerkiew pw. Świętej Trójcy, został zniszczony w 1917 roku. Zachował się budynek dawnej plebanii, obecnie wykorzystywany jako prywatny dom mieszkalny[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ "Wiazyń" jest nazwą utrwaloną w Słowniku Geograficznym, natomiast nazwie miejscowej odpowiadałaby raczej polska nazwa Wiazań
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 91.
- ↑ Wiazyń, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 276.
- ↑ Globus Białorusi(biał.)