Wielki Cubryński Ogród
Wielki Cubryński Ogród (niem. Lilienplatte, słow. Veľká čubrinská záhrada, węg. Nagy-Csubrinai-kert[1]) – skalisto-trawiasty taras w masywie Cubryny nad Morskim Okiem w polskich Tatrach Wysokich. Znajduje się w środkowej części jej ściany opadającej do zatoki Ucho nad piargami po południowo-zachodniej stronie Morskiego Oka. Jest to mniej stromy, środkowy obszar o charakterze urwiska, złożony z trawników poprzedzielanych niskimi ściankami i gładkimi, połogimi płytami. Po prawej stroni (patrząc od dołu) przechodzi w trawniki Liliowej Płaśni. Po lewej stronie ograniczenie Wielkiego Cubryńskiego Ogrodu tworzy Zawieszony Żleb opadający z Wyżniego Cubryńskiego Przechodu. Dolna część podcięta jest trudną do pokonania ścianą opadającą do Ucha[2].
W gwarze podhalańskiej ogrodem nazywano wysoko w górach położony niewielki kociołek o podciętej ścianie i piarżystym dnie, taras na stromym stoku lub piętro doliny. W tym znaczeniu słowo ogród używane było głównie przez dawnych tatrzańskich pasterzy, myśliwych i kłusowników[3].
Przez Wielki Cubryński Ogród prowadzi kilka dróg wspinaczkowych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-01-23] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Cubryna, t. 8, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-026-1.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.