Wskaźnik Lee
Wskaźnik Lee in. zrewidowany wskaźnik ryzyka sercowego, skorygowany wskaźnik sercowy, zmodyfikowany wskaźnik Goldmana – skala oceny służąca do przewidywania ryzyka powikłań sercowych przed operacjami niekardiochirurgicznymi.
Wskaźnik Lee pozwala oszacować ryzyko okołooperacyjnego wystąpienia nagłego zatrzymania krążenia, migotania komór, zawału mięśnia sercowego obrzęku płuc oraz całkowitego bloku przewodzenia. Został opracowany w 1999 roku przez zespół pod kierownictwem amerykańskiego lekarza Thomasa Lee[1][2][3]. Użycie wskaźnika Lee w wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) i Europejskiego Towarzystwa Anestezjologicznego zostało uznane za zalecane (klasa I – dowody z badań naukowych lub powszechna zgodność opinii, że dane leczenie lub zabieg są korzystne, przydatne, skuteczne) i mające poziom wiarygodności danych B (dane pochodzące z jednej randomizowanej próby klinicznej lub dużych badań nierandomizowanych)[3].
Wskaźnik Lee[edytuj | edytuj kod]
| Objawy | Punkty |
|---|---|
| choroba niedokrwienna serca | 1 |
| przebyty zawał mięśnia sercowego | 1 |
| niewydolność serca | 1 |
|
przebyty udar mózgu |
1 |
|
przewlekła choroba nerek |
1 |
| cukrzyca wymagająca stosowania insuliny | 1 |
W wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) i Europejskiego Towarzystwa Anestezjologicznego (ESA) dodano w 2014 roku kolejny punkt za ryzyko związane z ryzykiem związanym z rodzajem zabiegu[2][3].
W wytycznych American Heart Association (AHA) oraz American College of Cardiology (ACC) wprowadzono rozpoznanie cukrzycy, niezależnie od stosowanego leczenia[5].
Interpretacja[edytuj | edytuj kod]
Wynik uzyskuje się po zsumowaniu punktów i jego interpretacja jest następująca[6]
| Punkty | Ryzyko |
|---|---|
| 0 | bardzo niskie – 0,4% |
| 1 | niskie – 0,9% |
| 2 | umiarkowane – 7% |
| ≥3 | wysokie – >11% |
Pacjenci, którzy w skali Lee uzyskali ≥3 pkt., wymagają bezwzględnie poszerzonej diagnostyki kardiologicznej przed planowanym zabiegiem wysokiego ryzyka[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ T.H. Lee, E.R. Marcantonio, C.M. Mangione, E.J. Thomas i inni. Derivation and prospective validation of a simple index for prediction of cardiac risk of major noncardiac surgery. „Circulation”. 100 (10), s. 1043–1049, 1999. DOI: 10.1161/01.CIR.100.10.1043. PMID: 10477528. (ang.).
- ↑ a b c Tomasz Imiela, Wiktoria Leśniak. Konsultacje kardiologiczne u chorych poddawanych operacjom pozasercowym: podsumowanie wytycznych European Society of Cardiology i European Society of Anaesthesiology 2014. „Med. Prakt.”, s. 12–26, 2014.
- ↑ a b c Wspólna Grupa Robocza Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) i Europejskiego Towarzystwa Anestezjologicznego (ESA) do spraw oceny ryzyka sercowo-naczyniowego i postępowania u pacjentów poddawanych operacjom niekardiochirurgicznym. Wytyczne ESC/ESA dotyczące operacji niekardiochirurgicznych – ocena ryzyka sercowo-naczyniowego i postępowanie w 2014 roku. „Kardiologia Polska”. 72 (10), s. 857–918, 2014. DOI: 10.5603/KP.2014.0193.
- ↑ Piotr Niewiński, Piotr Ponikowski. Nowe wytyczne ESC dotyczące przedoperacyjnej oceny ryzyka i opieki okołooperacyjnej – o krok bliżej do optymalnego prowadzenia pacjenta ze schorzeniami sercowo-naczyniowymi przez zabieg chirurgiczny. „Medycyna po Dyplomie”. 19 (1), 2010.
- ↑ L.A. Fleisher, J.A. Beckman, K.A. Brown, H. Calkins i inni. ACC/AHA 2007 Guidelines on Perioperative Cardiovascular Evaluation and Care for Noncardiac Surgery: Executive Summary. „Journal of the American College of Cardiology”. 50 (17), s. 1707–1732, 2007. DOI: 10.1016/j.jacc.2007.09.001. PMID: 17950159. (ang.).
- ↑ P. Nowakowski, P. Jurszewicz. Medycyna okołooperacyjna – strategie redukcji ryzyka. „Family Medicine & Primary Care Review”. 16 (3), s. 313–316, 2014.
