Wyżeł hiszpański z Burgos

Wyżeł hiszpański z Burgos

Inne nazwy	Spanish Pointer, Perdiguero de Burgos, Burgos Pointing Dog, Burgos Pointer
Kraj patronacki	Hiszpania
Kraj pochodzenia	Hiszpania
Wymiary
Wysokość	59-67 cm
Masa	25-30 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa VII, Sekcja 1, nr wzorca 90
Wzorce rasy
FCI

Wyżeł hiszpański z Burgos – rasa psa należąca do grupy wyżłów (VII grupa FCI). Podlega próbom pracy.

Rys historyczny

Pochodzenie rasy nie jest pewne, ale na niewątpliwie to stara rasa, prawdopodobnie spokrewniona ze starożytnym gończym na kuropatwy.

Użytkowanie

Użytkowanie: pies myśliwski do wystawiania zwierzyny drobnej i ptactwa łownego. Perdiguero de Burgos jest najbardziej ceniony przez myśliwych, którzy potrzebują psa mocnego, wytrzymałego w każdym terenie i przy każdym rodzaju polowania, posłusznego i silnego oraz obdarzonego doskonałym węchem. Jego sposób pracy jest efektem jego opanowania i pewności w szukaniu, a także doskonałego wystawiania i bezbłędnego aportu. Chociaż jest zazwyczaj używany do polowań na drobną zwierzynę, nie gardzi się nim przy polowaniach na grubą zwierzynę, w którym to zadaniu odznacza się wielką odwagą.

Wygląd ogólny

Pies myśliwski o sporych rozmiarach, dobrych proporcjach, zrównoważony. Z dobrze wykształconą głową, zwartym tułowiem i mocnymi kończynami. Uszy zwisające, sierść krótka. Długość ciała maksymalnie zbliżona do wysokości w kłębie. Tak w statyce, jak i w ruchu pożądana jest proporcjonalność i funkcjonalna harmonia.

Zachowanie - temperament

Silny, zrównoważony, spokojny i stateczny; w efekcie doskonały pies wystawiający, szczególnie przeznaczony do polowania na drobną zwierzynę i ptactwo. Jest to rasa obdarzona wspaniałym charakterem, posłuszna i inteligentna, o łagodnym i dostojnym wyglądzie.

Głowa

Duża i mocna, o dobrze rozwiniętej czaszce; mocna mózgoczaszka i kufa, uszy zwisające, skręcające się w korkociąg. Czaszka widziana z góry ma być umiarkowanie prostokątna ze stopniowym zwężaniem w kierunku trufli nosa, ale bez sprawiania wrażenia spiczastości kufy. Stosunek długości mózgoczaszki do kufy 6 : 5. Linie czaszkowa i twarzowa rozbieżne.

Szyja

Mocna i silna; szeroka przy głowie, lekko rozszerzająca się w kierunku tułowia. Górna linia lekko łukowata. Linia dolna z dobrze zaznaczonym podgardlem, zaczynającym się przy kącikach warg, ale niezbyt obfitym.

Tułów

Kwadratowy, mocny i krzepki, o potężnej klatce piersiowej i żebrach, sprawiający wrażenie siły i żywotności.

Ogon

Gruby u nasady i osadzony na średniej wysokości. Kopiowany w odległości pomiędzy 1/3, a 1/2 swojej długości (w PL kopiowanie od 2012 jest zabronione)

Kończyny

Kończyny przednie: idealnie pionowe, proste i równoległe o mocnym kośćcu, o krótkim śródręczu i dobrze rozwiniętych palcach.

Kończyny tylne: silne i umięśnione o mocnym kośćcu, równoległe, o właściwym kątowaniu, pięta dobrze zaznaczona i kątowana, sprawiające wrażenie siły i solidności.

Chody

Chodem typowym dla tej rasy jest ekonomiczny kłus, płynny i silny bez tendencji do kołysania na boki i inochodu.

Okrywa włosowa

Skóra: elastyczna, ale nie luźna, gruba, obfita, w kolorze różowawym, bez plam. Wszystkie błony śluzowe powinny być brązowe, nigdy czarne. Włos: gęsty, średniej grubości, gładki i równomiernie pokrywający całe ciało w dół, aż do przestrzeni między palcami. Delikatniejszy na głowie, uszach i kończynach.

Umaszczenie: kolorem podstawowym w umaszczeniu jest biały i wątrobiany. Kolory te mieszają się nieregularnie, dając maść w typie marmurkowym, dereszowatą, dropiatą oraz inne kombinacje, w zależności od koloru dominującego, wątrobianego lub białego oraz wielkości plam. Charakterystyczną, choć nie wymaganą, cechą umaszczenia jest wyraźna biała plama na czole oraz uszy w jednolitym kolorze wątrobianym. Włosy barwy wątrobianej mogą tworzyć plamy tego koloru odcinające się i rozmieszczone nieregularnie na okrywie zwierzęcia. To samo dotyczy włosów o barwie białej, które mogą tworzyć plamy tego koloru, jednakże niezbyt rozległe. Nie dopuszcza się nigdy barwy czarnej ani podpalania nad oczami i na kończynach.

Wzrost

Wysokość w kłębie:

psy: 62 - 67 cm

suki: 59 - 64 cm

Obserwuje się w tej rasie znaczny stopień dymorfizmu płciowego, gdzie psy są bardziej homogeniczne, a suki są niższego wzrostu i ogólnie mniej masywne.

Szczegółowe informacje

ZKwP - wzorzec rasy nr 90

Zobacz też

• Spaniel pikardyjski
• Wyżeł słowacki szorstkowłosy - ohar

Bibliografia

• David Alderton „Psy”, Wiedza i Życie Warszawa 2006
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.brak strony w książce