Wyżnia Białowodzka Przełączka
49°11′33″N 20°06′18″E/49,192500 20,105000 Wyżnia Białowodzka Przełączka widoczna poniżej Młynarki (na prawo) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1970 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
14 lipca 1924 r. |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′33″N 20°06′18″E/49,192500 20,105000
| |
Wyżnia Białowodzka Przełączka (słow. Vyšná Bielovodská štrbina[1], ok. 1970 m) – trawiasta przełączka w masywie Młynarza w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się we wschodniej grani Wielkiego Młynarza, pomiędzy jego południowo-wschodnim wierzchołkiem (ok. 2090 m) a wierzchołkiem Młynarki (ok. 2010 m). Wierzchołek Młynarza opada na przełączkę pionowym uskokiem, ku Młynarce natomiast wznosi się lekko pochylona grań[2].
Na siodło Wyżniej Białowodzkiej Przełączki nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne. Dla taterników najłatwiejsza droga prowadzi od Ciężkiego Stawu do Młynarzowej Ławki, nią do Żlebu Ascety, ze żlebu krótki trawers na przełączkę. Jest to jednak zamknięty dla turystów i taterników obszar ochrony ścisłej[2].
Pierwszego wejścia turystycznego na Wyżnią Białowodzką Przełączkę dokonali Jan Humpola i Mieczysław Świerz 14 lipca 1924 roku[3].
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Młynarz. Przewodnik szczegółowy, tom 6, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1998, ISBN 83-7104-011-3
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VII. Żabia Przełęcz Wyżnia – Żabia Czuba, Warszawa: Sport i Turystyka, 1954