Wysilenie silnika

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wysilenie silnika – uzyskiwana przez silnik moc jednostkowa oraz wielkość średniej prędkości tłoka w cylindrze i wartość średniego ciśnienia użytecznego uzyskiwanego w silniku. Te trzy czynniki mają wpływ na stopień wysilenia silnika.

Wzrost wysilenia silnika ma nieustannie miejsce już od chwili jego powstania. Wzrost wysilenia sprawia, że przy tej samej mocy silnik ma mniejszą masę i jest łatwiejszy do zabudowy.

Metody wzrostu wysilenia silnika[edytuj | edytuj kod]

Konsekwencje wzrostu wysilenia silnika[edytuj | edytuj kod]

Podczas wzrostu wysilenia dochodzi do szeregu niekorzystnych zjawisk do których możemy zaliczyć:

Przeciwdziałanie niekorzystnym konsekwencjom[edytuj | edytuj kod]

Aby te zjawiska usunąć stosuje się:

  • wielocylindrowość[b]
  • wydajne układy chłodzenia często oddzielne dla bloku silnika i oddzielne dla głowicy
  • układy chłodzenia oleju silnikowego
  • oleje silnikowe o wysokich parametrach smarnych, odporne na wysoką temperaturę
  • różnorodne formy doładowania silnika
  • dużą precyzję wykonania
  • nowoczesne formy zasilania silnika paliwem
  • nowoczesne formy zasilania i rozrządu
  • dobrej jakości materiały użyte do budowy.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Ładunkiem nazywa się masę powietrza i paliwa dostarczanego do silnika podczas cyklu pracy.
  2. Niska pojemność z jednego cylindra i krótki jego skok to prosty sposób na ograniczenie średniej prędkości tłoka, łatwiej takie cylindry jest chłodzić, wadą tego rozwiązania jest duża długość wału korbowego i silnika, oraz jego podatność na drgania skrętne.