Wzgórze Partyzantów (Kotlina Jeleniogórska)
50°53′51″N 15°45′08″E/50,897500 15,752222| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
412 m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
| 50°53′51″N 15°45′08″E/50,897500 15,752222
| |
Wzgórze Partyzantów (niem. Fischer Berg, 412[1] lub 414[2][3] m n.p.m.) – wzniesienie w południowo-zachodniej Polsce, w Jeleniej Górze, w północnej części Kotliny Jeleniogórskiej, w północnej części Wzgórz Łomnickich.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone w północnej części Kotliny Jeleniogórskiej, na północnym skraju Wzgórz Łomnickich, około 600 m na południe od dworca kolejowego w Jeleniej Górze. Na północy łączy się z Kamienistą i Parkową, na południowym wschodzie z Paulinum, na południu ze Wzgórzem Wandy i na zachodzie ze Wzgórzem Generała Grota-Roweckiego.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Wzgórze Partyzantów jest niezbyt wysokim wzniesieniem Wzgórz Łomnickich, w ich północnej części. Zbocza są dość strome, a wierzchołek rozległy, spłaszczony, częściowo splantowany, być może podcięty sztucznym wyrobiskiem.
Budowa geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie zbudowane z granitów karkonoskich w odmianie porfirowatej, średnio- i gruboziarnistych, z wkładkami granitów szlirowatych, uformowane w wyniku ich selektywnego wietrzenia. Na szczycie i zboczach występują liczne, niewielkie granitowe skałki oraz liczne bloki. Na niektórych skałkach widoczne są ciekawe formy wietrzenia granitu.
Roślinność i zagospodarowanie[edytuj | edytuj kod]
Prawie całe wzniesienie pokrywają lasy i zagajniki, częściowo o charakterze parkowym, ale ze wszystkich stron wkracza zabudowa willowa Jeleniej Góry. Wzniesienie pokrywa gęsta sieć dróg i ścieżek.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Wschodnimi zboczami Wzgórza Partyzantów, obok skałek, przechodzi szlak turystyczny:
żółty – prowadzący od dworca w Jeleniej Górze do Sosnówki przez Czarne, Witoszę, Staniszów i Grodną.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom. 4 Kotlina Jeleniogórska, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1999, ISBN 83-85773-31-2, str. 509
- ↑ Jelenia Góra, plan miasta, skala 1:12 500, Wydawnictwo Turystyczne "PLAN", Wyd. IV, Jelenia Góra, 2011, ISBN 978-83-61942-48-1
- ↑ Rudawy Janowickie, mapa turystyczna, skala 1:25 000, Wydawnictwo Turystyczne "PLAN", Wyd. IV, Jelenia Góra, 2006, ISBN 978-83-60975-69-5
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom. 4 Kotlina Jeleniogórska, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 1999, ISBN 83-85773-31-2
- Dolina Pałaców i Ogrodów. Kotlina Jeleniogórska, mapa turystyczna, skala 1:25 000, Wydawnictwo Turystyczne "PLAN", Wyd. II, Jelenia Góra, 2006, ISBN 978-83-62917-37-2
- Jelenia Góra, plan miasta, skala 1:12 500, Wydawnictwo Turystyczne "PLAN", Wyd. IV, Jelenia Góra, 2011, ISBN 978-83-61942-48-1