Yohan Lidon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yohan Lidon
Ilustracja
Lidon w 2016
Pseudonim

The Lumberjack (Drwal)[1]

Data i miejsce urodzenia

7 marca 1983[2]
Saint-Priest

Obywatelstwo

Francja[1]

Wzrost

180[1] cm

Masa ciała

76,6[1] kg

Styl walki

kick-boxing, boks tajski[2]

Kategoria wagowa

średnia, super średnia

Klub

Team Nasser K[2]

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

151[1]

Zwycięstwa

130

Porażki

28

Yohan Lidon (ur. 7 marca 1983 w Saint-Priest) – francuski kickbokser oraz zawodnik muay thai wagi średniej i super średniej, wielokrotny zawodowy mistrz świata w kick-boxingu m.in. organizacji It’s Showtime, ISKA, WKN, WAKO Pro oraz boksie tajskim m.in. WBC Muay Thai i WMC.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

W wieku 15 lat zaczął trenować kick-boxing w klubie Corbas pod okiem Nassera Kacema, a mając 17 lat zadebiutował w tejże formule walki. W ciągu trzech kolejnych lat został dwukrotnie mistrzem Francji[1]. Przez następne lata kariery rywalizował głównie w rodzinnej Francji nie osiągając jednak większych sukcesów. W tym czasie notował porażki m.in. z Dzmitryjem Szakutą, Grégorym Choplinem (2005) czy Faridem Villaume (2006). Jedynym znaczącym osiągnięciem było pokonanie w maju 2007 wielokrotnego mistrza świata Włocha Roberto Cocco na punkty[2].

8 września 2007 przegrał z Tajem Lamsongkramem Chuwattana jednogłośnie na punkty w starciu o mistrzostwo świata WBC Muay Thai wagi średniej[3]. Do końca roku przegrywał dwukrotnie z Brytyjczykiem Stevenem Wakelingem podczas niemieckich turniejów Steko´s Fight Night[2].

W latach 2008–2010 zwyciężał dwukrotnie w kolejnych edycjach turnieju Steko´s Fight Night[2], ponadto w grudniu 2008 doszedł do półfinału w silnie obsadzonym turnieju w Malabo, w Gwinei Równikowej gdzie uległ przed czasem Tajowi Yodsanklaiowi Fairtex[2]. 29 września 2009 wygrał turniej F-1 World MAX podczas którego pokonał Karim Ghajji i Jonathana Camarę[2], natomiast dwa miesiące później 28 listopada zrewanżował się Lamsongkramowi, nokautując go i odbierając mu tytuł WBC Muay Thai wagi średniej[4]. W 2010 przegrywał rewanże z Szakutą i Ghajjim[2].

14 maja 2011 został inauguracyjnym mistrzem It’s Showtime w wadze 73 kg po pokonaniu Ormianina Marata Grigoriana na punkty[5]. Do końca roku wygrywał m.in. z Japończykiem Akihiro Gōno i w obronie pasa WBC Muay Thai z Grégorym Choplinem[6]. 28 stycznia 2012 przegrał na punkty z Marokańczykiem L'houcine Ouzgnim, tracąc tym samym mistrzostwo It’s Showtime[7].

W latach 2012–2015 dwukrotnie walczył o mistrzostwo świata World Muaythai Council (WMC) z Benem Hodgem i Alexem Tobiassonem Harrisem, jednak w obu przypadkach schodził pokonany z ringu[2][8]. Poza tym mierzył się m.in. ponownie z Ghajjim, Yodsanklaiem oraz Johnem Wayne’em Parrem, Cosmo Alexandre, Samym Saną czy Cédriciem Doumbé, wygrywając z trzema ostatnimi[2]. 24 października 2015 zdobył pas mistrza świata ISKA w wadze superśredniej po pokonaniu Belga Alki Matewa[9].

W 2016 trzykrotnie zdobywał mistrzostwo świata w wadze superśredniej, najpierw 6 marca pokonując o pas federacji WMC Taja Panoma TopKing Boxing[10], następnie 19 maja Karapeta Karapetjana o tytuł World Kickboxing Network (WKN)[11], kończąc na Datsim Datsiewie w starciu o mistrzostwo WAKO PRO[12]. W tym samym roku udanie obronił pas WKN (4 sierpnia)[2] oraz stoczył przegrany bój o kolejne mistrzostwo WMC, tym razem w wadze półciężkiej z Azerem Alimem Nabijewem[13].

Rok 2017 zaczął od obrony tytułu WKN w pojedynku z Węgrem Patrikiem Vidakovicsem (4 kwietnia), natomiast 10 czerwca zadebiutował w GLORY przegrywając ze Szwajcarem Yoannem Kongolo jednogłośnie na punkty[2]. Niespełna dwa miesiące później 4 sierpnia po raz trzeci obronił tytuł WKN w wadze super średniej nokautując w czwartej rundzie Niemca Floriana Krogera[14]. 28 października 2017 podczas GLORY 47 przegrał w rewanżu z Cédriciem Doumbé jednogłośnie na punkty[2].

9 marca 2018 na gali DSF Kickboxing Challenge w Nowym Dworze Mazowieckim znokautował Niemca Siergieja Brauna w drugiej rundzie[15], natomiast w swojej drugiej walce dla DSF 13 kwietnia 2018 przegrał z Polakiem Kamilem Rutą na punkty[16].

5 maja 2018 zdobył pas mistrza świata WPMF nokautując obrońcę tytułu Taja Avatarna Tor Mosiriego w trzeciej rundzie[17]. 4 sierpnia 2018 w Saint-Tropez po raz czwarty obronił mistrzostwo WKN w rewanżowym starciu z Yoannem Kongolo, którego pokonał jednogłośną decyzją sędziów[18]. 27 października 2018 pokonał przez KO Słowaka Vladimíra Moravčíka, zdobywając ponownie wakujące mistrzostwo świata WMC w wadze super średniej[19].

30 marca 2019 w Mysłowicach zmierzył się z mistrzem DSF KC Kamilem Jenelem o pas wagi do 81 kg, z którym ostatecznie przegrał jednogłośnie na punkty[20].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

[21][22]

  • 2003: mistrz Francji w muay thai w wadze -75 kg (B-klasa)
  • 2005: mistrz Francji w muay thai w wadze -75 kg (A-klasa)
  • 2006: A1 World Combat Cup Final - finalista turnieju
  • 2007: Steko´s Fight Night: Kings of Kickboxing – finalista turnieju w wadze -75 kg
  • 2008: Steko´s Fight Night: S8 WM Fight 4 Men Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi -70 kg
  • 2008: Steko´s Fight Night – 1. miejsce w turnieju wagi -76 kg
  • 2009: F-1 World MAX – 1. miejsce
  • 2009–2011: mistrz świata WBC Muay Thai w wadze średniej
  • 2010: F-1 World MAX – finalista turnieju
  • 2011–2012: mistrz świata It’s Showtime w wadze do 73 kg
  • 2013: mistrz świata WFKB w wadze średniej
  • 2014: A1 Grand Prix Tournament – 1. miejsce w turnieju wagi -75 kg
  • 2015: mistrz świata IMTU w wadze do 76 kg
  • 2015: mistrz świata ISKA w wadze super średniej w formule K-1
  • 2016: mistrz świata WMC w wadze super średniej
  • 2016–2018: mistrz świata WKN w wadze super średniej w formule orientalnej
  • 2016: mistrz świata WAKO PRO w wadze super średniej w formule K-1
  • 2017: mistrz Capital Fights w wadze do 78 kg[23]
  • 2018: mistrz świata WPMF w wadze super średniej
  • 2018: mistrz świata WMC w wadze super średniej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Oficjalny profil na stronie glorykickboxing.com. glorykickboxing.com. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Profil na stronie muaythaitv.com. muaythaitv.com. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-13)]. (ang.).
  3. ↑ World Championship Muay Thai Recap \ Results. thefightgame.tv, 2007-09-09. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
  4. ↑ Wyniki gali A1 World Combat Cup. fr.muaythaitv.com. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-13)]. (fr.).
  5. ↑ Julien Lanchas: It’s Showtime Lyon 2001 – results and videos Yohan LIDON and Chris NGIMBI get It’s Showtime World Title. fr.muaythaitv.com, 2011-05-16. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-13)]. (ang.).
  6. ↑ Wyniki gali A1 WCC. fr.muaythaitv.com. [dostęp 2017-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-13)]. (fr.).
  7. ↑ Badr Hari vs Gokhan Saki – Risultati It’s Showtime 54/55. muaythaicombat.it, 2012-01-29. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (wł.).
  8. ↑ Monte Carlo Fighting Masters 2014 wyniki. monte-carlo-fighting-masters.com, 2014. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
  9. ↑ Wyniki gali La Nuit Des Challenges 14. muaythaitv.com. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-13)]. (fr.).
  10. ↑ Yann Saulnier: Yohan LIDON une douzième fois champion du monde !. muaythaitv.com, 2016-03-08. [dostęp 2018-01-12]. (fr.).
  11. ↑ Yohan Lidon nokautuje high kickiem Karapeta Karapetyana na gali Capital Fights!. fightsport.pl, 2016-05-24. [dostęp 2018-01-12]. (pol.).
  12. ↑ MONTE CARLO FIGHTING MASTERS wyniki. monte-carlo-fighting-masters.com, 2016. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
  13. ↑ Laetitia Bakissy: Pas de titre mondial pour LIDON et AURIENG, ALLAZOV toujours au top. muaythaitv.com, 2016-11-20. [dostęp 2018-01-12]. (fr.).
  14. ↑ WKN France: Yohan Lidon makes third WKN title defense at Fight Night Saint Tropez 2017. worldkickboxingnetwork.com. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
  15. ↑ DSF Kickboxing Challenge Twierdza - wyniki!. fightsport.pl, 2018-03-10. [dostęp 2018-03-10]. (pol.).
  16. ↑ Wyniki gali DSF KB Challenge. muaythaitv.com. [dostęp 2018-05-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-09)]. (fr.).
  17. ↑ Zach Aittama: MFC 7 Results: Lidon Knocks Out Mosiri, Kryklia Bests Ayaydin. combatpress.com, 2018-05-05. [dostęp 2018-05-06]. (ang.).
  18. ↑ Parviz Iskenderov: Fight Night Saint Tropez 6 results: Lidon revenges Kongolo, defends WKN SMW title. fightmag.com.au, 2018-08-05. [dostęp 2018-08-05]. (ang.).
  19. ↑ Yohan Lidon 2 times WMC World Champion!. wmcmuaythai.org, 2018-10-30. [dostęp 2018-11-08]. (ang.).
  20. ↑ DSF 21 Śląskie Tąpnięcie II - wyniki. fightsport.pl, 2019-03-30. [dostęp 2019-03-31]. (pol.).
  21. ↑ French star Yohan LIDON at Monte-Carlo Fighting Masters, Monaco 24/06/2016. wakopro.org, 2016-01-06. [dostęp 2018-01-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-12)]. (ang.).
  22. ↑ Oficjalna strona Yohana Lidona. yohan-lidon.com. [dostęp 2018-01-12]. (ang.).
  23. ↑ Yohan LIDON vs Djibril EHOUO - K-1 Fight Video - Capital Fights 2. boxemag.com, 2017. [dostęp 2018-01-12]. (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Yohan_Lidon&oldid=71621888”