Zakład Szybowcowy Jeżów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zakład Szybowcowy „Jeżów” Henryk Mynarski
Państwo

 Polska

Siedziba

Jeżów Sudecki

Adres

ul. Długa 93, Jeżów Sudecki

Data założenia

1928 / 2001

Forma prawna

przedsiębiorca – osoba fizyczna

brak współrzędnych
Strona internetowa

Zakład Szybowcowy „Jeżów” Henryk Mynarski – polskie przedsiębiorstwo przemysłu lotniczego w Jeżowie Sudeckim, specjalizujące się w produkcji i remontach szybowców. Wywodzi się z zakładu założonego w 1928 roku, w obecnej formie powstało w 2001 roku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Zakład produkcji szybowców w Jeżowie, wówczas znajdującym się w Niemczech i noszącym nazwę Grunau został założony w 1928 roku przez Edmunda Schneidera pod nazwą Segel-Flugzeugbau Edmund Schneider[1]. Stał się wkrótce według niektórych opinii najważniejszą wytwórnią szybowców na świecier[1]. Budowano w nim takie szeroko używane konstrukcje, jak Grunau Baby i SG-38[1].

Po II wojnie światowej Jeżów znalazł się na terenie Polski. Zakład nie został zniszczony i został przejęty przez państwo jako mienie poniemieckie[1]. Już od sierpnia 1945 roku rozpoczęto w nim remonty szybowców, przy udziale niemieckich fachowców, którzy następnie w większości do 1947 roku opuścili Polskę[1]. W 1947 roku zbudowano krótką serię kopii Grunau Baby pod nazwą Jeżyk[1]. W kolejnych latach budowano tam różne szybowce polskiej konstrukcji, projektowane przez Szybowcowy Zakład Doświadczalny[1]. Zakład początkowo funkcjonował jako Okręgowe Warsztaty Szybowcowe, a następnie w latach 60. jako oddział Zakładów Sprzętu Lotnictwa Sportowego w Bielsku-Białej[2].

Po przemianach ekonomicznych w Polsce, w 1999 roku ogłoszono upadłość zakładów[1]. 2 lutego 2001 zakład został kupiony przez Henryka Mynarskiego i funkcjonuje następnie jako Zakład Szybowcowy Jeżów Henryk Mynarski[1]. Nowy właściciel wznowił działalność remontową szybowców, zatrudniając około 20 osób[1]. Podjęto także następnie małoseryjną produkcję szybowców, między innymi repliki szybowca Salamandra oraz szybowców PW-6[3].

W latach 2013 i 2015 przeprowadzono gruntowny remont oryginalnych przedwojennych hal[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Błasiak 2021 ↓, s. 56.
  2. Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski: Polski przemysł lotniczy 1945 - 1973. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974, s. 111-113.
  3. a b Błasiak 2021 ↓, s. 57.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stanisław Błasiak. Dwie dekady Zakładu Szybowcowego Jeżów. „Skrzydlata Polska”. 3(2497)/2021, s. 56-57, marzec 2021. Warszawa: Agencja Lotnicza Altair. ISSN 0137-866X.