Zbigniew Grochal

Zbigniew Grochal
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1944 ; Czechowice-Dziedzice
Zawód	aktor, dziennikarz, pedagog
Lata aktywności	od 1964
	Zespół artystyczny
	Teatr Wybrzeże w Gdańsku; (1966-1977); Teatr Nowy w Poznaniu; (od 1977)
	Odznaczenia
	;

Zbigniew Grochal (ur. 3 czerwca 1944 w Czechowicach-Dziedzicach) – polski aktor, dziennikarz, pedagog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1966 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie^[1]. W 2006 uzyskał stopień doktora sztuk teatralnych na podstawie pracy pt. Ignacy - zagłuszanie lęku trwa, której promotorem była profesor Anna Polony^[2]. Rozprawa była poświęcona roli Króla Ignacego w Iwonie, księżniczce Burgunda Witolda Gombrowicza w reżyserii Tadeusza Bradeckiego (2000)^[3].

Zadebiutował 16 lutego 1964 rolą Górala w Cudzie mniemanym, czyli Krakowiakach i Góralach Wojciecha Bogusławskiego w reżyserii Jerzego Golińskiego. W latach 1966–1977 pracował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Od 1977 pracuje w Teatrze Nowym w Poznaniu, gdzie wystąpił w kilkudziesięciu rolach w spektaklach takich reżyserów jak Izabella Cywińska, Janusz Wiśniewski, Janusz Nyczak, Jerzy Satanowski, Eugeniusz Korin, Krzysztof Warlikowski, Krzysztof Babicki, Erwin Axer i Piotr Kruszczyński^[4].

Pod koniec lat 90. XX wieku był ostatnim redaktorem naczelnym nieistniejącego już Radia Obywatelskiego Poznań. Wykładowca w Zakładzie Dziennikarstwa Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM^[5], Katedrze Wokalistyki Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu (1988−2014), Katedrze Strategii Marketingowych Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu oraz na Wydziale Artystycznym Wyższej Szkole Umiejętności Społecznych w Poznaniu^[3]. Emerytowany profesor Akademii Muzycznej w Poznaniu oraz aktualnie profesor Wyższej Szkoły Umiejętności Społecznych w Poznaniu.

Laureat Nagrody Metropolity Poznańskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury chrześcijańskiej, Nagrody Marszałka Województwa Wielkopolskiego z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru (2002)^[4], Złotej Odznaki za działalność na rzecz Ludzi Niepełnosprawnych, III Nagrody Vox Populi w 8. edycji plebiscytu „Mistrz Mowy Polskiej” oraz Medalu ”Labor Omnia Vincit” Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego za krzewienie idei pracy organicznej.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Odznaka ZNP.
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego.
Złoty Krzyż Zasługi.
Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Medal Komisji Edukacji Narodowej^[5].
statuetki Hipolita Cegielskiego.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

1968: Ostatni po Bogu
1976: Olśnienie
1981: Limuzyna Daimler-Benz
1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy
1996: Poznań 56
2004: M jak miłość

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zbigniew Grochal [online], Poznańskie Archiwum Historii Mówionej [dostęp 2022-06-27] (pol.).
↑ Ignacy - zagłuszanie lęku trwa w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-05-31].
↑ ^a ^b Zbigniew Grochal - rozmowa niekontrolowana, „epoznan.pl” [dostęp 2018-05-31] (ang.).
↑ ^a ^b Zbigniew Grochal, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2018-05-31] .
↑ ^a ^b Dr Zbigniew Grochal » Zakład Dziennikarstwa, „Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM w Poznaniu”, 21 kwietnia 2017 [dostęp 2018-05-31] (pol.).

[1] Zbigniew Grochal [online], Poznańskie Archiwum Historii Mówionej [dostęp 2022-06-27] (pol.).

[2] Ignacy - zagłuszanie lęku trwa w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2018-05-31].

[:0-3] Zbigniew Grochal - rozmowa niekontrolowana, „epoznan.pl” [dostęp 2018-05-31] (ang.).

[:1-4] Zbigniew Grochal, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2018-05-31] .

[:2-5] Dr Zbigniew Grochal » Zakład Dziennikarstwa, „Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM w Poznaniu”, 21 kwietnia 2017 [dostęp 2018-05-31] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]