Zespół Webera
 Schematyczne przedstawienie udaru śródmózgowia skutkującego zespołem Webera | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
G46.3 |
|---|---|
Zespół Webera (zespół konarowy śródmózgowia, ang. Weber's syndrome) – pniowy zespół naprzemienny charakteryzujący się porażeniem nerwu okoruchowego po stronie ogniska i porażeniem lub niedowładem połowiczym spastycznym po stronie przeciwnej. Najczęstsze przyczyny to zawał mózgu zlokalizowany w śródmózgowiu w wyniku zakrzepu gałęzi międzykonarowych tętnicy tylnej mózgu lub tętnicy naczyniówkowej tylnej. Rzadszą przyczyną zespołu może być guz pnia mózgu[1].
Zespół Webera został nazwany od nazwiska brytyjskiego lekarza Hermana Webera, który go opisał w 1863 roku[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peter Duus, Rolf Hassler: Diagnostyka topograficzna w neurologii: anatomia, fizjologia, klinika. Warszawa: Państ. Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1989, s. 208. ISBN 83-200-1444-1.
- ↑
H. Weber. A Contribution to the Pathology of the Crura Cerebri.. „Med Chir Trans”. 46, s. 121-140.1, 1863. PMID: 20896209.
- ↑ Weber's paralysis. Whonamedit?. [dostęp 2018-06-28]. (ang.).
