Zlecenie (opowiadanie)
| |||
| Autor | |||
|---|---|---|---|
| Typ utworu | |||
| Wydanie oryginalne | |||
| Miejsce wydania | |||
| Język | |||
| Data wydania |
1832 | ||
| Pierwsze wydanie polskie | |||
| Przekład | |||
| |||
Zlecenie (oryg. fr. Le Message) – nowela Honoriusza Balzaka wydana po raz pierwszy w 1832. Wchodzi w skład Scen z życia prywatnego cyklu Komedia ludzka.
Czas powstania utworu[edytuj | edytuj kod]
Zlecenie Balzac napisał w Paryżu w styczniu 1832 roku. Opowiadanie po raz pierwszy ukazało się w „Revue des Deux Mondes” z 15 lutego 1832 roku. Jeszcze w tym samym roku zostało wydane pod tytułem Le Conseil, wraz z opowiadaniem La Grande Bretèche w trzecim tomie Scen z życia prywatnego. W 1833 i 1839 roku Balzac umieścił je w pierwszym i drugim wydaniu Scen z życia prowincji. W pierwszym wydaniu Komedii ludzkiej w 1842 roku znalazło się w drugim tomie, ponownie wśród Scen z życia prywatnego[1].
Treść[edytuj | edytuj kod]
Dwaj młodzi ludzie podróżują dyliżansem z Paryża do Moulins, siedząc na imperiałce (wierzch dyliżansu pocztowego lub omnibusu konnego z miejscami pasażerskimi). Po drodze rozmawiają o swoich kochankach. Jeden z nich ginie w podróży przygnieciony przez dyliżans. Przed śmiercią zleca towarzyszowi podróży, by odniósł korespondencję jego Julii (hrabinie de Montpersan) wraz z wiadomością o jego śmierci. Przybywszy do Montpersan narrator stara się możliwie delikatnie spełnić powierzoną mu misję. Hrabina wpada w rozpacz, nie pojawia się potem na obiedzie. Narrator wraz ze służbą znajduje ją rozpaczającą w ogrodowej szopie. W nocy hrabina prosi narratora o opowiedzenie ostatnich chwil życia ukochanego i odbiera pakiet swojej korespondencji. Spostrzegłszy, że jej posłaniec nie ma za co wrócić do Paryża, powierza mu zadanie do wykonania w Paryżu wraz z pieniędzmi na podróż[2].
Osoby występujące w utworze[edytuj | edytuj kod]
- hrabina de Montpersan – jej kochanek nazywa ją „Julią”. Ma około trzydziestu lat.
- narrator – młody, niedoświadczony i niezbyt zamożny człowiek, stawiający pierwsze kroki w życiu[3].
Cechy utworu[edytuj | edytuj kod]
Nowela wymyka się w pewnym sensie opowiadającemu. Połączona w pewnym momencie z La Grande Bretèche, aby zilustrować Radę (Le Conseil) daną w przypadku zdrady, nie jest w stanie przekonać słuchacza. Nic mniej nie przypomina opowieści z morałem mówi „właścicielka gospody” (pierwsza komentatorka utworu), a „młoda grubaska” dodaje: morał z tej historii taki, że nie powinniśmy podróżować na imperiałce. Narrator Le Conseil nazywa tę opowieść przerażającą tragedią domową. Ponieważ nic nie dzieje się w finale, nic nie jest ostatecznie powiedziane, utwór może być odczytywany wieloznacznie jako opowieść o pragnieniu opowiadania, o pragnieniu miłości, o pragnieniu w ogóle[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Honoriusz Balzac: Komedia ludzka. T. 3. s. 415, 452.
- ↑ Honoriusz Balzac: Komedia ludzka. T. 3. s. 401–415.
- ↑ a b Franc Schuerewegen: Le Message. [dostęp 2012-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-12)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franc Schuerewegen: Le Message. [w:] Balzac. La Comédie humaine. Edition critique en ligne. [on-line]. [dostęp 2012-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-12)]. (fr.).
- Honoriusz Balzac: Komedia ludzka. T. 3. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, 1957.
- André Maurois: Prometeusz, czyli życie Balzaka. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, 1970.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zlecenie w wydaniach zbiorowych w bibliotece Polona