Zofia Lewakowska
.jpg) Zofia Lewakowska, 1935 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, redaktor, tłumacz |
Zofia Lewakowska, swoje prace sygnowała też jako Z. Lewakowska (ur. 1892 we Lwowie (?)[1], zm. 6 sierpnia 1950 w Szczecinie) – polska dziennikarka, redaktorka i tłumaczka literatury francuskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodziła ze Lwowa. Po przeniesieniu się do Krakowa, najpierw pracowała jako redaktorka w Gońcu Krakowskim[2]. W owym czasie zajmowała się także tłumaczeniem literatury francuskojęzycznej.
Potem przeniosła się do Ilustrowanego Kuriera Codziennego, gdzie prowadziła dział kobiecy, któremu poświęcona była całostronicowa wkładka Kurier Kobiecy, ukazująca się raz w tygodniu[3]. Był to pierwszy tego typu cotygodniowy dodatek w polskiej prasie i niemal od razu zyskał ogromną popularność, wypierając z rynku wiele ukazujących się regularnie wydawnictw modowych czy poradnikowych[4].
Według opisu poety Jalu Kurka, redaktorka Zofia Lewakowska była to:
... dystyngowana lwowianka, małomówna, drobnej statury, błyskająca zza okularów spojrzeniem pełnym dobroci.
W owym czasie była już znaną i cenioną krakowską dziennikarką i brała udział w wielu spotkaniach i rozmowach z wybitnymi polskimi i zagranicznymi przedstawicielkami świata kultury i polityki (m.in. z austriacką śpiewaczką operetkową Mią Handel, polską śpiewaczką Jadwigą Lachowską, szwajcarską działaczką feministyczną Emilie'ą Gourd, polską aktorką teatralną Wandą Siemaszkową, czy też włoską śpiewaczką operową pochodzenia rosyjskiego Xenią Belmas)[5].
Należała do grona najbliższych przyjaciół malarza Wlastimila Hofmana i jego żony Ady, często odwiedzała ich w krakowskim domu, a potem także w Szklarskiej Porębie. Była autorką artykułów o twórczości Hofmana i wielbicielką jego obrazów.
Jej pracę dziennikarską przerwała II wojna światowa, a po wojnie nie zajmowała się już pracą zawodową. W 1950 przebywała u siostry Jadwigi Miczyńskiej w Szczecinie. Tamże w drodze na koncert Ewy Bandrowskiej-Turskiej wpadła pod tramwaj. Zmarła w szpitalu następnego dnia 6 sierpnia 1950, na skutek obrażeń wewnętrznych[6].
Przekłady[edytuj | edytuj kod]
Przełożyła na język polski m.in.[7]:
- Dom ludzi żyjących (przekład z 1919) – powieść Claude'a Farrère'a
- Piekło (przekład z 1919) – powieść Henriego Barbusse
- Odłamek pocisku (przekład z 1920) – powieść Maurice'a Leblanca
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Miejsce urodzenia domniemane.
- ↑ Adam Bańdo - “Ilustrowany Kurier Codzienny” w dziewięćdziesiątą rocznicę powstania (1910–2000), Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis, Folia 9, Studia Ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia II (2003), B. Czasopiśmiennictwo — kultura literacka, str. 132
- ↑ Jalu Kurek - Błyskawiczna lista wspomnień, Kwartalnik Historii Prasy Polskiej, rok 1980, tom 19, nr 4, s. 71
- ↑ Adam Andrzej Bańdo, Nie tylko krew na pierwszej stronie: problematyka kulturalna na łamach "Ilustrowanego Kuriera Codziennego" w latach 1918-1939, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006, s. 38, 113, 213, ISBN 978-83-7271-369-8 (pol.).
- ↑ Zobacz zdjęcia z tych spotkań znajdujące się w zasobach Wikimedia Commons.
- ↑ Beata Mielczarek (oprac.), Wlastimil Hofman Autobiografia, Warszawa 2020, s. 34.
- ↑ Dane z katalogu BN
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Lewakowska – zbiór prac tłumaczki
- Zofia Lewakowska na szkicach Wlastymila Hofmana, 1948