Thomas Bloch: Różnice pomiędzy wersjami
New page / Thomas Bloch |
(Brak różnic)
|
Wersja z 22:11, 17 sty 2009
Urodzony w 1962 roku, mieszkający w Paryżu francuski instrumentalista (http://www.thomasbloch.net), znany solista, wiodący światowy specjalista w grze na rzadkich instrumentach, takich jak fale Martenota, harmonika szklana czy cristal Baschet. Wykonuje muzykę klasyczną i współczesną – w tym baletową, teatralną, filmową, także rock i world music. Jest również kompozytorem i producentem.
Ukończył Conservatoire National Supérieur de Musique w Paryżu w klasie gry na falach Martenota u Jeanne Loriod i muzykologię na Uniwersytecie w Strasburgu.
Obecnie uczy gry na falach Martenota w strasburskim Konserwatorium, jest dyrektorem muzycznym festiwalu w Evian oraz prowadzi prezentacje swoich instrumentów w paryskim Musée de la Musique.
Wziął udział w ponad 2500 koncertach. Współpracował m.in. z takimi artystami, jak grupą Radiohead, Gorillaz, Damon Albarn, Tom Waits, Marianne Faithfull, Miloš Forman (muzyka do filmu Amadeus), Isabelle Huppert, Emilie Simon (muzyka do filmu Marsz pingwinów L. Jacqueta), Valery Gergiev, Paul Sacher, Michel Plasson, Myung-Whun Chung, Manfred Honeck, Arturo Tamayo, Dennis Russel-Davies, Jean Fournet, Antoni Wit, Fernand Quattrocchi, Marc Grauwels, Philippe Bernold, Pierre-Yves Artaud, Patrick Gallois, Ramson Wilson, Philippe Berrod, Maurice Bourgue, Ingo Goritzki, Alexei Ogrintchouk, Marcel Ponseele, Jan de Winne, Roger Muraro, François Weigel, Jay Gottlieb, Gil Sharon, Vladimir Mendelssohn, Jean Sulem, Jacques Dupriez, Paul Coletti, Philippe Muller, Xavier Phillips, François Salque, Mark Drobinski, Marc Marder, Kent Carter, Bernard Wisson, Manu Dibango, Fred Frith, Lindsay Cooper, David Coulter, Antoine Hervé, Cyril Atef, Michel Redolfi, Marcel Landowski, Philippe Sarde, Jan Erik Mikalsen, Etienne Rolin, Bernard Wisson, Régis Campo, Sally Potter, Lara Fabian, Vanessa Paradis, Arthur H i Bachibouzouk Band, Zazie, Thomas Fersen, Sanseverino, Jad Wio, Marie Laforêt, Charlélie Couture, Lokua Kanza, Maxime Le Forestier, Patrick Husson, Fabrice di Falco, Jörg Waschinski a także Fred Frith, Phil Minton, Lara Fabian, Charles Berling oraz kwartetami Rosamonde, Balanescu, Orlando...
Został zaproszony do pierwszego dwudziestowiecznego wykonania oryginalnej wersji – ze szklaną harmoniką – sceny obłędu Łucji w operze Łucja z Lammermoor Donizettiego w mediolańskiej La Scali. Wykonał też partię fal Martenota w Trzech małych liturgiach Messiaena na stulecie Filharmonii w Warszawie (koncert pod dyr. A. Wita). Często występuje w salach koncertowych Paryża (Théâtre des Champs-Elysées, Théâtre du Châtelet, Olympia, Salle Pleyel i Cortot, Auditorium du Louvre i in.), a także w Concertgebouw w Amsterdamie oraz Tonhalle w Zurychu. Koncertował niemal na całym świecie – od Tokio po à Sydney, Budapest, Osaka, Bogota, Stockholm, Helsinki, Tel Aviv, Seattle, Reykjavik, Brussels, Boston, Berlin, London, Philadelphia, Lisboa, Riga, Tallinn, San Francisco, Salzburg, Los Angeles, New York, St Petersburg, Oslo, Madrid, Mexico, Gdansk, Bydgoszcz, Warszawa, (odwiedził 40 krajów), również w ramach festiwali, m.in. w Lucernie, Kuhmo, Maggio Musicale we Florencji, La Chaise-Dieu i Présences w Paryżu, Musica w Strasburgu, Pablo Casalsa w Prades oraz Beethovenowskiego w Bonn.
Artysta każdego roku przedstawia 10 do 15 premierowych wykonań nowych utworów. Jest również pierwszym muzykiem, który zagrał bez przerwy 24-godzinny utwór fortepianowy Vexations Erica Satie. Brał udział w ponad 200 programach telewizyjnych i radiowych.
Otrzymał Classical Music Award, przyznawaną przez krytyków europejskich podczas Midem (Cannes), nagrodę Gramophone Editor’s Choice, tytuł Best of the Year 2001 magazynu Audiophile i Choc du Monde de la Musique – za interpretację Symfonii Turangalîla Messiaena (nagranie dla Naxos / NOSPR, Antoni Wit, Francois Weigel) oraz nagrody – w ramach Les Victoires de la Musique, Prix de l’Académie Charles Cros i czterokrotnie za najlepsze nagrania muzyki filmowejpodczasFestivalMondialde l’Image Sous-Marine w Antibes (Francja).
Thomas Bloch nagrywał dla wielu wytwórni płytowych – Columbia, EMI, Erato, Deutsche Grammophon, Harmonia Mundi, Philips, RCA, Sony Classical, Toshiba, Naïve, K617. W ostatnich kilku latach ukazało się nakładem wytwórni Naxos około 10 płyt z zapisem solistycznych dokonań artysty.
