Myung-Whun Chung

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Myung-Whun Chung
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1953
Seul

Pochodzenie

koreańskie

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent, pianista

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy Komandor Orderu Gwiazdy Włoch
Myung-Whun Chung
Imię koreańskie
Hangul

정명훈

Hancha

鄭明勳

Transkrypcja poprawiona

Jeong Myeong-hun

Transkrypcja MCR

Chŏng Myŏng-hun

Multimedia w Wikimedia Commons

Myung-Whun Chung (ur. 22 stycznia 1953 w Seulu[1][2][3]) – amerykański dyrygent i pianista pochodzenia koreańskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brat wiolonczelistki Myung-Wha Chung i skrzypaczki Kyung-Wha Chung[1]. Jako dziecko uczył się gry na fortepianie, debiutował jako pianista w wieku 7 lat z orkiestrą filharmonii seulskiej[1]. Studiował u Nadii Reisenberg (fortepian) i Carla Bambergera (dyrygentura) w Marines College of Music w Nowym Jorku, a następnie Juilliard School of Music, w 1974 roku uzyskując dyplom z fortepianu i dyrygentury[1][2]. Jako dyrygent zadebiutował w 1971 roku w Seulu[1][4]. W 1973 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1][2]. W 1974 roku zdobył II nagrodę w grze na fortepianie na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie[1][2][3][4]. Od 1975 do 1978 roku odbył uzupełniające studia dyrygenckie u Sixten Ehrling[1].

W latach 1978–1981 był asystentem dyrygenta Los Angeles Philharmonic[1][4]. Od 1984 do 1990 roku dyrygował Rundfunk-Sinfonieorchester w Saarbrücken[1][2][3]. W 1986 roku zadebiutował na scenie nowojorskiej Metropolitan Opera, dyrygując przedstawieniem Simona Boccanegry Giuseppe Verdiego[1][2]. W latach 1987–1992 dyrygował Teatro comunale we Florencji[2]. W 1989 roku został dyrygentem Opéra Bastille w Paryżu, jednak na skutek konfliktu z zespołem w 1994 roku ustąpił z tego stanowiska[2][5]. W 1994 roku objął posadę dyrygenta Orkiestry Symfonicznej Radia Koreańskiego[2]. W latach 1997–2005 był pierwszym dyrygentem Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie[5][6]. Równocześnie w latach 2000–2015 był dyrektorem muzycznym Orchestre philharmonique de Radio France[5][7]. Od 2005 do 2015 roku pełnił funkcję pierwszego dyrygenta Seulskiej Orkiestry Filharmonicznej[8].

Od roku 2001 ściśle współpracuje z Tokijską Orkiestrą Filharmoniczną – początkowo jako specjalny doradca artystyczny (2001–2010), następnie przez sześć sezonów jako honorowy dyrygent, a od 2016 roku pozostaje jej honorowym dyrektorem muzycznym[7]. Od początku sezonu 2012/2013 jest pierwszym dyrygentem gościnnym Sächsische Staatskapelle Dresden[6][7]. Jest także dyrektorem muzycznym Asia Philharmonic Orchestra, którą założył w 1997 roku[7].

Dyrygował gościnnie wieloma wybitnymi orkiestrami, poza już wspomnianymi, także Wiener Philharmoniker, Berliner Symphoniker, Filarmonica della Scala[2][7] oraz czołowymi orkiestrami brytyjskimi i amerykańskimi[5]. W jego repertuarze są utwory kompozytorów rosyjskich, włoskich i francuskich, w tym kilka najważniejszych dzieł Oliviera Messiaena[5]. Messiaen zadedykował Chungowi swój Concert à quatre, którego prawykonanie pod batutą Chunga odbyło się w 1994 roku[2][5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony został Legią Honorową (1992)[2], komandorią Orderu Sztuki i Literatury (2011)[9], komandorią Orderu Gwiazdy Włoch (2017)[10] oraz Orderem Zasługi Republiki Włoskiej II klasy (2022)[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 645–646. ISBN 0-02-865526-5.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2001, s. 35. ISBN 978-83-224-0722-6.
  3. ↑ a b c Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 529. ISBN 978-3-476-02087-1.
  4. ↑ a b c The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 167. ISBN 978-0-19-957854-2.
  5. ↑ a b c d e f Margaret Campbell, Tully Potter, Charles Barber, Chung family, (3) Myung-Whun Chung, Oxford Music Online. Grove Music Online, 28 lutego 2002, DOI: 10.1093/gmo/9781561592630.article.42819, via Oxford University Press [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  6. ↑ a b Myung-Whun Chung [online], Askonas Holt [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  7. ↑ a b c d e Myung-Whun Chung – Honorary Music Director [online], Tokyo Philharmonic, wrzesień 2016 [dostęp 2021-05-21] (ang. • jap.).
  8. ↑ Julie Jackson: Maestro Chung Myung-whun announces departure from SPO. koreaherald.com, 2015-12-29. [dostęp 2021-05-21]. (ang.).
  9. ↑ Remise de décorations à Claude Ruiz-Picasso, Myung-Whun Chung, Ismaïl Serageldin, et Evgueni Kissin. culture.gouv.fr. [dostęp 2021-05-21]. (fr.).
  10. ↑ Chung Maestro Myung-Whun. quirinale.it. [dostęp 2021-05-19]. (wł.).
  11. ↑ Chung Maestro Myung-Whun. quirinale.it. [dostęp 2022-11-07]. (wł.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Myung-Whun_Chung&oldid=68684689”