Paul Sacher
Paul Sacher (Kraków, kwiecień 1997 r.) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
szwajcarski dyrygent, kompozytor, mecenas sztuki |
Paul Sacher (ur. 28 kwietnia 1906 w Bazylei[1], zm. 26 maja 1999 w Bazylei) – szwajcarski dyrygent i mecenas sztuki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Dyrygentury uczył się u Felixa Weingartnera. W 1926 założył zespół Basler Kammerorchester, która działał do 1987 roku. W 1941 założył Collegium Musicum Zürich, które działało do 1992 roku. Od początku zamawiał u kompozytorów nowe utwory. Początkowo w kręgu muzyków szwajcarskich, jak Frank Martin, a potem u kompozytorów o międzynarodowej renomie. Mógł sobie na to pozwolić, gdyż dzięki małżeństwu z dziedziczką firmy farmaceutycznej Hoffmann-La Roche dysponował fortuną, która pozwoliła mu zostać jednym z najważniejszych mecenasów muzyki w XX wieku. Zamawiał więc utwory u najsłynniejszych kompozytorów, m.in. u Igora Strawinskiego, Béli Bartóka, Bohuslava Martinů, Arthura Honeggera, Paula Hindemitha, Witolda Lutosławskiego, Richarda Straussa i innych. W 1990 został ogłoszony trzecim najbogatszym człowiekiem na ziemi. W momencie śmierci był w wielu miejscach wymieniany jako najbogatszy człowiek w Europie.
W 1997 otrzymał doktorat honoris causa Akademii Muzycznej w Krakowie.
Utwory skomponowane na zamówienie Sachera
[edytuj | edytuj kod]- Igor Strawinski – Concerto in D
- Béla Bartók – Divertimento na smyczki, Sonata na dwa fortepiany i perkusję, VI Kwartet smyczkowy, Muzyka na instrumenty strunowe, perkusję i czelestę
- Richard Strauss – Metamorfozy
- Bohuslav Martinů – m.in. Koncert podwójny, Concerto da camera
- Arthur Honegger – im. II i IV Symfonia (Deliciae Basilienses)
- Frank Martin – m.in. Petite Symphonie Concertante
- Witold Lutosławski – Koncert podwójny, Chain 2 (dla Anne-Sophie Mutter)
Kolekcja autografów kompozycji, które zamawiał Paul Sacher stała się fundamentem zbiorów, poszerzanych o zakupy rękopisów ze spuścizny różnych kompozytorów. Zasadniczym momentem był zakup spuścizny Igora Strawińskiego w 1983 roku, a potem Antona Weberna. W efekcie powstała fundacja dysponująca ogromną liczbą bezcennych rękopisów i dokumentów najważniejszych kompozytorów XX wieku. Są w niej rękopisy także Witolda Lutosławskiego.
„eSACHERe”
[edytuj | edytuj kod]Z okazji 70. urodzin Paula Sachera, Mstisław Rostropowicz poprosił 12 zaprzyjaźnionych kompozytorów o napisanie okolicznościowego utworu na wiolonczelę solo. Jako tematu mieli użyć w swoich utworach dźwięków biorących się z nazwiska jubilata (eS, A, C, H, E, Re). Część utworów wykonana została w Zurychu 2 maja 1976.
Kompozytor | Utwór |
---|---|
Conrad Beck | Für Paul Sacher: Drei Epigramme für Violoncello solo |
Luciano Berio | Les Mots sont allés |
Pierre Boulez | Messagesquisse, pour 7 violoncelles |
Benjamin Britten | Tema „Sacher” |
Henri Dutilleux | Trois Strophes sur le nom de Sacher |
Wolfgang Fortner | Zum Spielen für den 70. Geburtstag: Thema und Variationen für Violoncello Solo |
Alberto Ginastera | Puneña n° 2, op. 45 |
Cristóbal Halffter | Variationen über das Thema eSACHERe |
Hans Werner Henze | Capriccio per Paul Sacher |
Heinz Holliger | Chaconne, für Violoncello Solo |
Klaus Huber | Transpositio ad infinitum |
Witold Lutosławski | Sacher-Variation |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paul Sacher Stiftung - Paul Sacher [online], paul-sacher-stiftung.ch [dostęp 2024-04-25] (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- AMuz Kraków
- Biography at Paul Sacher Foundation site. paul-sacher-stiftung.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-24)].
- BBC feature