Badr Hari

Badr Hari (ur. 8 grudnia 1984 w Amsterdamie) – marokańsko–holenderski kick-boxer. Były mistrz K-1 (2007–2008) oraz It's Showtime (2009-2010) w wadze ciężkiej, wicemistrz K-1 WGP z 2009 roku.

Kariera sportowa

Badr Hari urodził się i mieszka w Amsterdamie. Jego rodzice pochodzą z marokańskiej Al-Kunajtiry. W wieku 7 lat zaczął trenować kick-boxing. W 2000 roku przyłączył się do renomowanego Chakuriki Gym, gdzie rozwijał swoje umiejętności pod okiem Thoma Harincka (byłego trenera Petera Aertsa). Szybko zdobył opinię jednego z najbardziej utalentowanych holenderskich kick-boxerów młodego pokolenia. Harinck stwierdził nawet, że Hari ma więcej talentu niż Aerts i Branko Cikatić razem wzięci. Jedną z jego nielicznych porażek w tamtym okresie był nokaut z rąk ówczesnej gwiazdy K-1 Aleksieja Ignaszowa w 2003 roku (Hari był lżejszy od Białorusina o ponad 18 kg i przyjął ofertę walki na kilka dni przed jej rozegraniem).

Walki przeciwko Leko

W 2005 roku Hari opuścił Chakuriki Gym. Jego nowym trenerem został Mike Passenier. W czerwcu na gali It's Showtime 8 stoczył walkę przeciwko Stefanowi Leko, który powracał do kick-boxingu po nieudanych startach w PRIDE FC. Obaj rywale nie szczędzili sobie przed starciem gorzkich uwag. Walka trwała niecałe 2 minuty. Leko zaskoczył Hariego kopnięciem z obrotu w wątrobę. Atmosferę pogorszył przypominający splunięcie gest, który Niemiec wykonał nad znokautowanym przeciwnikiem.

Do rewanżu doszło już w listopadzie tego samego roku. Organizacja K-1 zaproponowała obu zawodnikom występ podczas Finału K-1 World GP 2005. Hari znokautował Leko w drugiej rundzie efektownym kopnięciem z obrotu w szczękę, po czym pomógł mu wstać, kończąc tym samym okres wrogości pomiędzy nimi.

Walka przeciwko Grahamowi

W marcu 2006 roku Hari wystąpił na turnieju K-1 Oceania World GP w Auckland. W ćwierćfinale zestawiono go w parze z byłym karateką Kyokushin Peterem Grahamem. Na poprzedzającej galę konferencji prasowej doszło do utarczek słownych. Graham skrytykował aroganckie wypowiedzi Hariego na temat starszych zawodników K-1. Ten nie był mu dłużny nazywając Grahama amatorem i sugerując, że zabije go w ringu. W rezultacie doszło do rękoczynów i przepychanki pomiędzy samymi zawodnikami oraz ich sekundantami.

Rozegrana następnego dnia walka była emocjonująca i obfitująca w akcje zaczepne. Hari umiejętnie wykorzystując swą przewagę zasięgu i szybkości prowadził na punkty, lecz 6 sekund przed końcowym gongiem dał się zaskoczyć markową techniką Grahama - obrotowym kopnięciem opadającym (popularnie zwanym "rolling thunder"). Nieprzytomnego Marokańczyka przewieziono do szpitala, gdzie zdiagnozowano złamanie szczęki w dwóch miejscach.

I i II walka przeciwko Karajewowi

Po wymuszonym kontuzją okresie rehabilitacji Hari powrócił na ring we wrześniu 2006 roku. Podczas turnieju eliminacyjnego do Finału K-1 World GP 2006 zmierzył się z Rusłanem Karajewem. Walka trwała niecałą minutę. Karajew wyprowadził szybką kombinację lewy - prawy, po której Hari zaczął się osuwać na deski. W tym samym momencie Rosjanin zadał jeszcze jeden cios i kopnięcie. Zasłonięty sędzia ogłosił nokdaun i wyliczył protestującego Marokańczyka. Telewizyjne powtórki pokazały, że ostatnie kopnięcie zostało zadane w momencie, gdy znajdował się on już na macie. Mimo gwałtownych protestów Hariego (którego musiano siłą wyprowadzić z ringu), rezultatu walki nie zmieniono.

W następnych swoich walkach Hari pewnie pokonał Pawła Słowińskiego, a następnie Nicholasa Pettasa (począwszy od tej drugiej, występował już pod flagą Maroka). Zwycięstwa te sprawiły, że otrzymał szansę rewanżu na Karajewie. Okazją była walka, która miała wyłonić pretendenta do pierwszego w historii K-1 mistrzostwa w wadze ciężkiej. Odbyła się 4 marca 2007 roku w Jokohamie. Karajew od pierwszego gongu przejął inicjatywę i był bardziej agresywny. Hari skupił się na kontrujących kopnięciach. W drugiej rundzie jeden z lewych prostych Marokańczyka trafił w nos Rosjanina, powodując trudny do zatamowania i obfity krwotok. Karajew ruszył wtedy do zdecydowanego ataku, chcąc zakończyć jak najszybciej walkę, czego efektem był nokdaun "Golden Boya" po kombinacji prawy podbródkowy - lewy sierpowy. Hari powstał na "8", po czym przepuścił zamaszysty sierpowy nacierającego rywala i skontrował go błyskawicznym prawym prostym w szczękę. Kompletnie zaskoczony Karajew został znokautowany.

Mistrzostwo K-1 w wadze ciężkiej

Walkę o mistrzowski tytuł Hari stoczył 28 kwietnia 2007 roku w Honolulu przeciwko Yūsuke Fujimoto. Znokautował go w 56 sekundzie walki kopnięciem okrężnym w głowę. Po zdobyciu mistrzostwa wziął rewanż na Grahamie, pokonując go przez jednogłośną decyzję. Następnie, podczas eliminatora K-1 World Grand Prix 2007 Final 16 w Seulu, znokautował Douga Vineya. Zwycięską passę przerwała minimalna porażka przez decyzję z Remym Bonjaskym w ćwierćfinale K-1 World GP 2007.

Sezon 2008 Hari rozpoczął serią trzech nokautów (wszystkie w pierwszej rundzie). Najpierw pokonał Raya Sefo, w czerwcu obronił w Fukuoce pas mistrzowski przeciwko Glaube Feitosie, a następnie w 19 sekund uporał się z Domagojem Ostojiciem. We wrześniu podczas Final 16 zmierzył się z Choi Hong Manem. Hari przeważał w pierwszej rundzie, lecz to Koreańczykowi udało się posłać Marokańczyka na deski w drugiej. Trzecia runda stała ponownie pod znakiem ataków Hariego, który skoncentrował się na obijaniu prawego boku Choia. Taktyka okazała się skuteczna, gdyż "Goliat" z powodu kontuzji żeber nie był w stanie wyjść do rundy dodatkowej i poddał walkę.

Finał K-1 World GP 2008 i odebranie mistrzostwa

Finałowa walka Bonjasky vs Hari. Bonjasky odpoczywa w swoim narożniku chwilę po incydencie. Wkrótce Nobuaki Kakuda ogłosi dyskwalifikację Badra Hariego

Hari był wymieniany przez wielu komentatorów jako główny faworyt do zwycięstwa w finałowym turnieju. W ćwierćfinale został zestawiony w parze z trzykrotnym mistrzem K-1 Peterem Aertsem. Marokańczyk rozpoczął walkę niezwykle agresywnie i już na samym jej początku spowodował nokdaun rywala. Aerts nie był w stanie przeciwstawić się jego atakom w dalszej części starcia i wkrótce po kolejnym nokdaunie w drugiej rundzie sędzia przerwał pojedynek. W dramatycznym półfinale Hari znokautował w trzeciej rundzie Errola Zimmermana (w drugiej obaj - najpierw Hari, a potem Zimmerman - byli liczeni).

W finałowej walce zmierzył się z Remym Bonjaskym. Bonjasky zdołał zaliczyć w pierwszej rundzie nokdaun po lewym sierpowym w szczękę Hariego. Marokańczyk ruszył do odrabiania strat w drugiej rundzie, ale w jej trakcie sfaulował leżącego Holendra uderzając go i kopiąc w głowę. Bonjasky otrzymał regulaminowe 5 minut na regenerację, ale po ich upływie oświadczył, że nie jest w stanie kontynuować walki. Pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Hariego i przyznaniem mistrzowskiego pasa Bonjasky'emu.

17 grudnia 2008 roku zostały ogłoszone sankcje nałożone przez organizację K-1 na Hariego. Komitet Regulaminowy K-1 zadecydował o odebraniu drugiego miejsca, gaży oraz wszelkich nagród pieniężnych uzyskanych przez Marokańczyka za udział w turnieju. Został on również pozbawiony mistrzostwa K-1 w kategorii ciężkiej.

Mistrzostwo It's Showtime i wicemistrzostwo K-1 World GP 2009

Podczas sylwestrowej gali Dynamite!! 2008 stoczył dla K-1 przegraną walkę z Alistairem Overeemem, po czym podpisał kontrakt z holenderską organizacją It's Showtime. 16 maja 2009 roku na gali It's Showtime 2009 Amsterdam znokautował w 45. sekundzie pierwszej rundy byłego trzykrotnego mistrza K-1 WGP Semmy'ego Schilta. Tym samym został mistrzem It's Showtime w wadze ciężkiej.

Do K-1 powrócił we wrześniu, nokautując podczas Final 16 Zabita Samiedowa. W losowaniu par ćwierćfinałowych Finału K-1 WGP 2009 na swojego przeciwnika wybrał Rusłana Karajewa. Znokautował go, jak i Alistaira Overeema w półfinale, już w pierwszej rundzie walki. W walce finałowej zmierzył się z Semmym Schiltem. Przegrał przez nokaut (reguła 3 nokdaunów) w pierwszej rundzie.

Utrata mistrzostwa It's Showtime

W lutym 2010 roku obronił mistrzostwo It's Showtime, nokautując w Pradze Tunezyjczyka Mourada Bouzidi. 29 maja podczas gali It's Showtime w Amsterdamie po raz drugi bronił pasa, tym razem przeciwko Hesdy'emu Gergesowi. Hari od początku kontrolował walkę, pewnie wygrywając pierwszą rundę. Jednak w drugiej, po tym jak Gerges stracił równowagę i przewrócił się, Marokańczyk kopnął z premedytacją leżącego rywala w głowę. Został za to zdyskwalifikowany i stracił tytuł. Następnie przez rok nie walczył. Powrócił do rywalizacji 14 maja 2011 roku, gdy na gali It's Showtime w Lyonie pokonał przed czasem Gregory'ego Tony'ego.

Przejście do boksu

W 2010 roku Hari wyraził chęć spróbowania swych sił w amatorskim boksie i reprezentowania Maroka na igrzyskach olimpijskich w Londynie. Jak się później jednak okazało, pomysł ten porzucił na rzecz boksu zawodowego. 28 września 2011 roku przedstawiciele It's Showtime oficjalnie ogłosili, że odchodzi on z kick-boxingu, a jego pożegnalną walką będzie starcie z Gokhanem Sakim na gali It's Showtime w Leeuwarden. 28 stycznia 2012 roku Hari pokonał Turka przez TKO w 1. rundzie.

Osiągnięcia

• 2009-2010: Mistrz It's Showtime w wadze ciężkiej
• 2009: Wicemistrzostwo K-1 World GP
• 2007-2008: Mistrz K-1 w wadze ciężkiej
• 2002: Mistrz Holandii WPKL Muay Thai

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona
• Profil na oficjalnej stronie K-1