Przejdź do zawartości

Étienne Pasquier

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Étienne Pasquier
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1529
Paryż

Data i miejsce śmierci

1 września 1615
Paryż

Narodowość

francuska

Język

francuski

Dziedzina sztuki

literatura, historia

Epoka

Renesans

Ważne dzieła

Recherches de la France

Étienne Pasquier (ur. 7 czerwca 1529 w Paryżu, zm. 1 września 1615 tamże) – francuski pisarz, historyk, poeta i prawnik, jeden z wybitnych przedstawicieli humanizmu francuskiego.

Studiował w Paryżu i Tuluzie; od 1549 był członkiem Parlamentu paryskiego (najwyższego sądu królewskiego). Brał udział w kilku głośnych procesach, w tym w sporze między Uniwersytetem Paryskim a zakonem jezuitów. Jako królewski urzędnik uczestniczył także w tzw. Grands Jours, rodzaju sesji wyjazdowych trybunału królewskiego w Poitiers (1579) i Troyes (1583). W 1585 r. Henryk III Walezy nominował go na stanowisko głównego adwokata w administracji skarbu królewskiego (Chambre des Comptes), gdzie Pasquier odznaczył się swoją opozycją wobec procederu sprzedaży stanowisk państwowych. W 1588 r. opuścił Paryż z powodu zamieszek związanych z wojnami religijnymi. Powrócił dopiero w 1594 r., towarzysząc nowemu królowi, Henrykowi IV[1].

Pisał poezję, głównie o charakterze miłosnym i żartobliwym, oraz teksty moralistyczne i propagandowe związane z działalnością dworu królewskiego i swych protektorów, Henryka III i Henryka IV. Najważniejszym jego dziełem są jednak Recherches de la France, obszerna publikacja o charakterze historycznym, której pierwszy tom ukazał się w 1560 r., a wydawane było aż do 1621 r. (ostatnie tomy ukazały się już pośmiertnie). Recherches powodowane są patriotyzmem Pasquiera i jego pragnieniem podkreślenia jedności kraju i ludu francuskiego w obliczu konfliktu religijnego. Pasquier opisuje dzieje Galii, początki monarchii francuskiej, historię języka, obyczajów, literatury, praktycznie wszystkie tematy związane z przeszłością Francji. Jego dzieło uznaje się za prekursorskie w stosunku do rodzącej się francuskiej historiografii[2].

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Monophile (1554)
  • Recherches de la France (od 1560)
  • Ordonnances d'Amour (1564)
  • Exhortation aux Princes (1561)
  • Lettres (od 1589)
  • Congratulation sur la paix générale (1598)
  • La Jeunesse de Pasquier (1610)


Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Camille Bégué: Humanistes français du XVIe siècle. Paris: Classiques Larousse, 1964, s. 76-83.
  2. G. Lanson: Histoire de la littérature française. Paris: Hachette, 1951, s. 301-302.