Przejdź do zawartości

Ślebiodowa Grapa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ślebiodowa Grapa
Państwo

 Polska

Pasmo

Beskid Śląski, Karpaty

Wysokość

633 m n.p.m.

Położenie na mapie Beskidu Śląskiego
Mapa konturowa Beskidu Śląskiego, po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ślebiodowa Grapa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Ślebiodowa Grapa”
Ziemia49°34′02,5″N 19°03′13,0″E/49,567361 19,053611

Ślebiodowa Grapa (633 m n.p.m.)[1] lub Ślebiedowa (652 m) – szczyt na długim grzbiecie Wzniesienia Szare, odbiegającym od Ochodzitej na wschód, potem zmieniającym kierunek na północno-wschodni. Kolejno znajdują się w nim: Koczy Zamek, wierzchołek 808 m, Cypel, Gryniówki i Ślebiodowa Grapa na północno-wschodnim końcu tego grzbietu. Północno-zachodni stok Ślebiodowej Grapy opada do potoku Janoszka, południowo-wschodni do potoku Szarzanka, północno-wschodni do Bystrej[2].

W gwarze polskich i słowackich górali słowo grapa oznacza strome lub urwiste zbocze, grzbiet lub wzniesienie[3].

W regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego Ślebiodowa Grapa znajduje się w Beskidzie Śląskim[4], w nowej regionalizacji na Międzygórzu Jabłonkowsko-Koniakowskim[5].

Grzbietem od Ślebiodowej Grapy po Koczy Zamek biegnie nieznakowana ścieżka, z której w wielu miejscach rozciągają się szerokie widoki[6]. Grzbietem tym biegnie też granica między wsią Kamesznica (po północnej stronie) i wsiami Laliki i Szare (po południowej stronie) w województwie śląskim, w powiecie żywieckim, w gminie Milówka. Grzbiet i stoki Ślebiodowej Grapy obecnie są w większości porośnięte lasem[2], ale dawniej były bardziej bezleśne. Mirosław Baraniecki w 2007 r. pisał w przewodniku turystycznym, że droga biegnie wśród pól i zagajników. Latem towarzyszą nam dzikie czereśnie obsypane drobnymi, czarnymi, bardzo słodkimi owocami, a jesienią znajdziemy tu sporo jeżyn. Z grzbietu oryginalne widoki. Na północno-zachodnim stoku w Kamesznicy jest narciarski wyciąg orczykowy[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2023-07-16].
  2. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2023-07-16].
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  4. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  5. J. Balon, M. Jodłowski, P. Krąż, Regionalna geografia fizyczna Polski, Richling A. i inni red., Poznań 2021, s. 481–496.
  6. a b Mirosław Barański, Beskid Śląski, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 303, ISBN 978-83-89188-71-7.