Żołynia Dolna

Żołynia Dolna
	część wsi
	; Młyn wodny rodziny Machów w skansenie w Kolbuszowej, budowla pierwotnie znajdowała się w Żołyni Dolnej
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	łańcucki
Gmina	Żołynia
Część miejscowości	Żołynia
Strefa numeracyjna	17
Kod pocztowy	37-110
Tablice rejestracyjne	RLA
SIMC	0667827
	Położenie na mapie gminy Żołynia Żołynia Dolna
	Położenie na mapie Polski Żołynia Dolna
	Położenie na mapie województwa podkarpackiego Żołynia Dolna
	Położenie na mapie powiatu łańcuckiego Żołynia Dolna
	50°09′10″N 22°19′20″E/50,152778 22,322222

Żołynia dolna – część wsi Żołynia w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie łańcuckim, w gminie Żołynia^[3]^[4]^[5]^[6].

Jest położona wzdłuż ulicy Białobrzeskiej dawniej zwaną ku Przeworsku lub Przeworską. W XVIII wieku istniały tutaj trzy stawy: jeden pod dworem znajdującym się na końcu ulicy Kmiecie, drugi – Szulowski pod dzisiejszym zalewem Tama (w młynie obok niego miał mieszkać diabeł^[7]), trzeci – pod stawem Szulowskim^[8]^[9]. Przy granicy z Białobrzegami, obok ulicy Białobrzeskiej, rośnie potężna sosna Sobieskiego według legendy to właśnie on pod nią spoczywał gdy wyruszał pod Wiedeń.

Dawniej znana pod nazwą Laska Dolna wspomina się ją w 1713 roku^[10] w 1760 roku^[11] i w 1832 roku. Dawniej należała do gminy jednostkowej Żołynia Wieś w powiecie łańcuckim w województwie lwowskim. W 1921 roku liczyła 3973 mieszkańców^[12]. 1 kwietnia 1928 gminę Żołynia Wieś połączono z gminą Żołynia Miasto w jedną (jednostkową) gminę wiejską Żołynia^[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163954
↑ ^a ^b Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1623 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2023-09-21].
↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-09-21].
↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT
↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ Żołynia Dolna-Potok Żołynianka
↑ WłodzimierzW. Bonusiak WłodzimierzW., Dzieje Żołyni, 1998 .
↑ Europe in the XVIII. century | Arcanum Maps [online], arcanum.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).
↑ Józef i Teresa z Mniszchów Lubomirscy. Papiery gospodarcze dóbr Żołynia klucz łańcucki. Sygnatura 1/343/0/-/1640. Daty 1713 – 1745, Archiwum Główne Akt Dawnych.
↑ Inwentarze wsi: Żołyni Górnej i Dolnej, Lasek, Brzózy, Bud, Grzęski, Gniewczyny, Chałupek, Mirocina, Rozborza. Sygnatura 1/350/0/-/3, Daty 1760 – 1760, Archiwum Główne Akt Dawnych.
↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 13. Województwo lwowskie
↑ Dz.U. z 1928 r. nr 28, poz. 262

[prng-1] Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 163954

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1623 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[3] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2023-09-21].

[4] TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2023-09-21].

[teryt-5] GUS. Wyszukiwarka TERYT

[roz-6] Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[7] Żołynia Dolna-Potok Żołynianka

[8] WłodzimierzW. Bonusiak WłodzimierzW., Dzieje Żołyni, 1998 .

[9] Europe in the XVIII. century | Arcanum Maps [online], arcanum.com [dostęp 2024-04-26] (ang.).

[10] Józef i Teresa z Mniszchów Lubomirscy. Papiery gospodarcze dóbr Żołynia klucz łańcucki. Sygnatura 1/343/0/-/1640. Daty 1713 – 1745, Archiwum Główne Akt Dawnych.

[11] Inwentarze wsi: Żołyni Górnej i Dolnej, Lasek, Brzózy, Bud, Grzęski, Gniewczyny, Chałupek, Mirocina, Rozborza. Sygnatura 1/350/0/-/3, Daty 1760 – 1760, Archiwum Główne Akt Dawnych.

[12] Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej : opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 13. Województwo lwowskie

[13] Dz.U. z 1928 r. nr 28, poz. 262

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

Wsie	Brzóza Stadnicka Kopanie Żołyńskie Smolarzyny Żołynia
Osada	Grabnik
Części wsi	Bikówka Dół Góra Jagielnie Kmiecie Krzaki Miasto Poddąbrówki Podgóry Podkudłacz Raki Skotnik Zakącie Żołynia Dolna Żołynia Górna
Przysiółki wsi	Gajówka Zagroda