Żukowszczyzna

![]() | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet |
Żukowszczyzna |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
+375 1563 |
Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego ![]() | |
Położenie na mapie Białorusi ![]() | |
![]() |
Żukowszczyzna (biał. Жукоўшчына, Żukouszczyna; ros. Жуковщина, Żukowszczina) – wieś na Białorusi, w rejonie zdzięcielskim obwodu grodzieńskiego, około 8 km na północ od Zdzięcioła.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Co najmniej od II połowy XVIII wieku do drugiej połowy XIX wieku Żukowszczyzna należała do rodziny Korsaków herbu Lis. Pod koniec XIX wieku była własnością Rosjan Doncowych, a w okresie międzywojennym do polskiej rodziny Skorynów[1].
Po III rozbiorze Polski w 1795 roku Żukowszczyzna, wcześniej należąca do województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej, znalazła się na terenie powiatu słonimskiego (ujezdu) guberni słonimskiej, później litewskiej, grodzieńskiej i mińskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Żukowszczyzna wróciła do Polski, znalazła się w gminie Zdzięcioł w powiecie słonimskim województwa nowogródzkiego. W 1926 roku cała gmina Zdzięcioł została przyłączona do powiatu nowogródzkiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[2][3].
W 2009 roku wieś liczyła 413 mieszkańców[4].
Dawny pałac
[edytuj | edytuj kod]
Prawdopodobnie Edmund Korsak (ur. w 1816 roku) zbudował tu około połowy XIX wieku neogotycki pałac. Miał on pięcioosiowy, dwukondygnacyjny korpus główny, założony na planie prostokąta i przylegającą do niego z prawej strony czterokondygnacyjną, czworograniastą wieżę. Wejście do pałacu było przez ganek z dwiema kolumnami podtrzymującymi znajdujący się wyżej balkon. Zarówno budynek główny jak i wieża były u szczytu zdobione zębatymi attykami, charakterystycznymi dla gotyku. Nad balkonem umieszczono tarczę herbową[1]. Pałac został zniszczony po 1939 roku[5].
Pałac był otoczony parkiem, którego resztki pozostały do dziś[5][6].
Majątek w Żukowszczyźnie został opisany w 2. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Żukowszczyzna, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 418–419, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
- ↑ Żukowszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 851 ., znaczenie 1.)
- ↑ Żukowszczyzna na stronie Radzima.net. [dostęp 2017-10-15].
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-10-15].
- ↑ a b Żukowszczyzna na stronie Radzima.org. [dostęp 2017-10-15].
- ↑ Жуковщина na stronie Globus Białorusi. [dostęp 2017-10-15]. (ros.).