Śriwidżaja
Śriwidżaja (Sriwijaya, Śriwidźaja) – buddyjskie tallasokratyczne[1] królestwo[2], powstałe w VII wieku n.e. na Sumatrze. W 1377 przejęte przez królestwo Majapahit. Stolica w Palembang[3][2].
Do XI w.[2] najsilniejsze państwo regionu[4], swymi wpływami obejmowało Jawę[2], północne Borneo i Półwysep Malajski. Ludność stanowili Malajowie[3]. Była ośrodkiem buddyzmu (Mahajana)[2], za panowania dynastii Śailendrów (IX-XII w.) wybudowano świątynię Borobudur na Jawie[4] oraz klasztory w Nagapattinam (południowo-wschodnie Indie)[2].
Źródłem potęgi królestwa była kontrola nad międzynarodowym handlem morskim. Nawiązywało stosunki handlowe nie tylko z państwami Archipelagu Malajskiego, ale także z Chinami i Indiami. Królestwo było ważnym ośrodkiem kultury buddyjskiej w Azji Południowo-Wschodniej[2]. Długi okres potęgi państwa przypadał na wieki od VIII[potrzebny przypis] do XI[2]. Później nastąpił stopniowy upadek królestwa, które ostatecznie w 1377 roku zostało przejęte przez króla Majapahit Hajama Wuruka[3][2][4].
Z czasem pamięć o samym państwie zatarła się, wraz z islamizacją regionu i zanikiem buddyjskich wpływów na terenach Indonezji i Malezji. Ponowny wzrost zainteresowania historią Sriwidżaji nastąpił w XX wieku, wraz z kolejnymi odkryciami archeologicznymi europejskich uczonych[potrzebny przypis].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ History of the Japanese Staff [online], Seishinkan Martial Arts, 11 stycznia 2017 [dostęp 2024-01-27] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Srivijaya empire, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-02-23] (ang.).
- ↑ a b c Śriwidżaja, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-02-23].
- ↑ a b c Srīvijaya [online], Enciclopèdia.cat [dostęp 2023-02-23] (kat.).