Przejdź do zawartości

17 Brygada Artylerii (Imperium Rosyjskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
17 Brygada Artylerii
17-я артиллерийская бригада
Historia
Państwo

 Imperium Rosyjskie

Sformowanie

1811, 1835

Rozformowanie

po 1916

Tradycje
Rodowód

23 Brygada Artylerii Polowej

Dowódcy
Ostatni

generał major Iwan Lewandowski

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Miedyń (1866-1877), Kaługa (1877-1880), Biała (1880-1897), Włodawa (1897-1905), Pułtusk (1905-1912), Włodawa (1912-1914)

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

artyleria

Podległość

Warszawski Okręg Wojskowy

Skład

sześć baterii

17 Brygada Artylerii (ros. 17-я артиллерийская бригада) – niższy związek taktyczny artylerii Armii Imperium Rosyjskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
  • 14 lutego 1811 – utworzona jako 23 Brygada Artylerii Polowej w składzie 23 DP
  • 20 maja 1820 – przemianowana na 14 Brygadę Artylerii Polowej w składzie 14 DP
  • 28 grudnia 1833 – przemianowana na 11 Brygadę Artylerii
  • 26 kwietnia 1835 – przemianowana na 17 Brygadę Artylerii w składzie 6 Dywizji Artylerii[1]

W składzie 6 Korpusu Piechoty 17 BA uczestniczyła w wojnie krymskiej (m.in. w obronie Sewastopola w 1855. W 1878 składzie 14 KA uczestniczyła w wojnie rosyjsko-tureckiej (1877–1878). Od 1880 w rozlokowana na terenie Warszawskiego Okręgu Wojskowego[2].

Podległość

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]
Generał major Aleksandr Emmanuiłowicz Budde (1892)
  • płk, od 1852 gen. mjr Nikołaj Timofiejew(inne języki) (Николай Дмитриевич Тимофеев, 1845 – 1854)
  • płk Wasilij Sieliwierstow (Василий Михайлович Селиверстов, 16 kwietnia – 18 listopada 1877)[1])
  • gen. mjr Piotr Agafonow (Петр Петрович Агафонов, 5 września 1877[1] lub 1881[4] – 9 grudnia 1888)
  • gen. mjr Aleksandr Budde(inne języki) (Александр Эммануилович Будде, 9 grudnia 1889 – 9 stycznia 1890)
  • gen. mjr Timofiej Bielajew(inne języki) (Тимофей Михайлович Беляев, 1890[1] lub 1891[4] – 1892)
  • gen. mjr Christofor von Majdel (Христофор Германович фон Майдель, baron 23 marca 1892 – 1898[4])
  • gen. mjr Piotr Czaplin (29 grudnia 1899 – 1900)
  • gen. mjr Jewgraf Koboziew(inne języki) (Евграф Николаевич Кобозев, 1901 – 1905[4])
  • gen. mjr Władimir Wasiuchnow (1907 – 1912)[4])
  • gen. mjr Wasilij Gabriłow (Василий Тимофеевич Гаврилов, 19 lipca 1911 – po 1. lipca 1913[1]
  • gen. mjr Piotr Fiedorow (Петр Никонович Федоров, 25 października 1913 – 12 maja 1916[3]
  • gen. mjr Iwan Lewandowski (Иван Михайлович Левандовский, od 26[5][6] lub 27[3][7] czerwca 1916)

Kadra oficerska

[edytuj | edytuj kod]
Grób płk. Antona Iwanowicza Michniewicza (12 II 1836 – 1 I 1892), dowódcy 1. baterii 17 BA, na włodawskim cmentarzu katolickim

Pod względem narodowościowym i wyznaniowym 17 Brygady Artylerii nie odbiegała swym składem od innych jednostek ówczesnej armii rosyjskiej[4]. Dominowali Rosjanie i prawosławni, choć wśród oficerów zdarzały się pojedyncze osoby wyznania katolickiego (ppłk Tadeusz Rubiński, dowódca 5 baterii w l. 1907-1911) i protestanckiego (gen. mjr Aleksandr Budde oraz Stanisław Rajski, w 1901 – kapitan, kierujący gospodarką 6 i 4 baterii). Wspomniani Rajski i Rubiński reprezentowali niewielką grupkę oficerów polskiej narodowości, zaś Budde, gen. mjr Christofor von Majdel i Nikołaj von Essen (w 1911 – porucznik, płatnik 17 BA) należeli do znaczącej grupy wyższych oficerów pochodzenia niemieckiego[4].19 kwietnia?/1 maja 1830

Cerkiew garnizonowa

[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew brygady (od 1892[8] r.) – drewniana cerkiew pw. św. Sergiusza Radoneskiego pod Włodawą (na terenie koszar, poza ówczesnymi granicami miasta[1]).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f 17-я артиллерийская бригада. regiment.ru. [dostęp 2018-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-26)]. (ros.).
  2. a b c Историческая справка по 17-й Артиллерийской бригаде. antologifo.narod.ru. [dostęp 2018-12-31]. (ros.).
  3. a b c 17-я артиллерийская бригада. ria1914.info. [dostęp 2018-12-31]. (ros.).
  4. a b c d e f g Mariusz Kulik: Oficerowie rosyjscy służący we Włodawie na przełomie XIX i XX wieku. W: Życiorysy w trzy kultury wpisane. Włodawskie biografie. Marek Bem, Adam Duszyk (red.). Radom – Włodawa: 2008, s. 155-191. ISBN 978-83-88100-35-2.
  5. Левандовский, Иван Михайлович. histpol.pl.ua. [dostęp 2018-12-31]. (ros.).
  6. Левандовский Иван Михайлович. grwar.ru. [dostęp 2018-12-31]. (ros.).
  7. Левандовский Иван Михайлович. regiment.ru. [dostęp 2018-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-31)]. (ros.).
  8. Влодава. Церковь Сергия Радонежского при казармах 17-ой Артиллерийской Бригады.. sobory.ru. [dostęp 2019-10-25]. (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]