25 Batalion Łączności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
25 batalion łączności
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1994

Rozformowanie

2001

Patron

mjr Zygmunt Chimiak

Dowódcy
Pierwszy

kpt. Zbigniew Wesołowski

Organizacja
Numer

JW 1694[1]

Dyslokacja

Skierniewice

Rodzaj wojsk

Wojska łączności

Podległość

IC MON

25 batalion łączności im. mjr. Zygmunta Chimiaka (25 bł) – samodzielny pododdział łączności Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W 1994, na bazie rozformowywanego 25 pułku łączności z Białegostoku, celem zabezpieczenia łączności Pomocniczego Stanowiska Dowodzenia Naczelnego Dowódcy Sił Zbrojnych, minister obrony narodowej podjął decyzję o utworzeniu 25 batalionu łączności z siedzibą w Skierniewicach przy ulicy Jana Kilińskiego[2].

Ze względu na zmiany w koncepcji działania Sił Zbrojnych w systemie obrony Rzeczypospolitej Polskiej, z dniem 31 grudnia 2001 25 batalion łączności został rozformowany[3]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Batalion liczył około 120 żołnierzy zawodowych, 300 żołnierzy zasadniczej służby wojskowej oraz 30 pracowników cywilnych. W jego skład wchodziły następujące komórki i pododdziały[4]:

  • dowództwo i sztab,
  • pion logistyki,
  • pion finansowy,
  • kompanie dowodzenia,
  • kompania radiowa,
  • kompania radioliniowo-kablowa,
  • pluton remontowy,
  • pluton zaopatrzenia,
  • ambulatorium,
  • klub żołnierski.

Sztandar, patron i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

28 listopada 1997, w imieniu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej sztandar ufundowany przez społeczeństwo Skierniewic, wręczał jednostce wiceminister obrony narodowej Romuald Szeremietiew. W tym też dniu patronem batalionu został mjr Zygmunt Chimiak – przedwojenny oficer łączności wywodzący się z Legionów Polskich. W czasie walk we wrześniu 1939 był szefem łączności GO „Piotrków”, a następnie szefem łączności podczas obrony Twierdzy Modlin. Zginął 20 września 1939 w Modlinie[5]. W 2001 batalion został wyróżniony Znakiem Honorowym Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[3]

Dowódcy jednostki[edytuj | edytuj kod]

  • kpt. Zbigniew Wesołowski 1994–1998
  • mjr Czesław Hebda 1998–2001

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Kowalski: Polskie wojska łączności na przełomie XI i XXI wieku. Sieradz: Stowarzyszenie Przyjaciół 15 Sieradzkiej Brygady Wsparcia Dowodzenia, 2014.