567

Rządzący państwami w 567

[ Edytuj tabelę ]
Król Bernicji	560 Adda 568
Cesarz Bizancjum	565 Justyn II 578
Król Essexu	527 Aescwine 587
Król Franków	561 Guntram I 592
Król Franków w Austrazji	561 Sigebert I 575
Król Franków w Neustrii	561 Charibert I 567 567 Chilperyk I 584
Cesarz Japonii	539 Kinmei 571
Król Kentu	560 Ethelbert I 616
Patriarcha Konstantynopola	565 Jan III Scholastyk 577
Władca Korei	559 P’yŏngwŏn 590
Król Longobardów	565 Alboin 572
Papież	561 Jan III 574
Król Persji	531 Chosrow I 579
Król Wessexu	560 Ceawlin 592
Król Wizygotów	554 Atanagild 567 567 Liuwa I 568

Rok 567 / DLXVII

stulecia: V wiek ~ VI wiek ~ VII wiek
lata: 557 « 562 « 563 « 564 « 565 « 566 « 567 » 568 » 569 » 570 » 571 » 572 » 577

Wydarzenia[edytuj | edytuj kod]

Wojna gepidzko-longobardzka kończy się zwycięstwem połączonych sił Longobardów i Awarów i unicestwieniem Gepidów.
Sigebert I, król Austrazji, żeni się z Brunhildą, a jego przyrodni brat Chilperyk I poślubia Galswintę; zarówno Brunhilda jak i Galswinta były córkami króla Wizygotów Atanagilda
Król Charibert I umiera bezpotomnie; jego królestwo (region Neustrii i Akwitanii) jest podzielone pomiędzy jego braci Guntrama, Sigeberta I i Chilperyka I.^[1]
Liuwa I zastępuje swojego poprzednika Atanagilda po trwającym pięć miesięcy bezkrólewiu i zostaje władcą Wizygotów.^[2]

Trzy katastrofy Wu: Cesarz Wu Di z Północnej dynastii Zhou inicjuje drugie prześladowania buddystów w Chinach. Te prześladowania trwają do czasu, gdy jego następcą zostaje jego syn, cesarz Xuan.

Odbywa się Drugi Synod w Tours. Wydano na nim dekret, iż każdy duchowny znaleziony w łóżku z żoną będzie ekskomunikowany.
Jan III Scholastyk, Patriarcha Konstantynopola, doprowadził do ugody pomiędzy Chalcedończykami i Monofizytami.

Ingunda, córka króla Franków Sigeberta I i Brunhildy, żona Hermenegilda (data sporna: rok 567 lub 568)

↑ Charibert I, Edward James, The Oxford Dictionary of Late Antiquity, ed. Oliver Nicholson, (Oxford University Press, 2018), 317.
↑ Izydor, rozdział 46; przetłumaczone przez Doniniego i Forda, s. 23. 22
↑ Rosamond McKitterick, Paul Fouracre, Timothy Reuter, David Abulafia, David Edward Luscombe: The New Cambridge Medieval History: Volume 1, C.500-c.700. Cambridge University Press, 1995, s. 183. ISBN 978-0-521-36291-7. (ang.).