Abraham Essenfeld
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Odznaczenia | |
| |
Abraham Essenfeld (ur. 31 października 1919 w Jagielnicy, zm. 16 sierpnia 1986 w Warszawie) – polski działacz kombatancki żydowskiego pochodzenia.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Jagielnicy w rodzinie żydowskiej, jako syn Szulima i Sabiny. Z zawodu był buchalterem. Podczas II wojny światowej walczył w stopniu kapitana w szeregach Armii Czerwonej pod Moskwą, Stalingradem i Warszawą. Został ciężko ranny w nogi.
Od 1946 mieszkał we Wrocławiu, gdzie sierpnia tego samego roku był kierownikiem referatu inwalidzkiego Wojewódzkiego Komitetu Żydowskiego i wiceprzewodniczącym Związku Inwalidów Wojennych. Przez wiele lat zasiadał w Zarządzie Wojewódzkim we Wrocławiu i Zarządzie Głównym Związku Żydów byłych Uczestników Walki Zbrojnej z Faszyzmem. Od 1949 członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 50. przeprowadził się do Warszawy, gdzie pracował jako urzędnik w Najwyższej Izbie Kontroli. Był członkiem PPR i PZPR.
Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1]. Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 2)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ "Życie Warszawy", nr 196 z 23–24 sierpnia 1986, s. 7 (nekrolog)
- ↑ Grób Abrahama Essenfelda w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- August Grabski: Żydowski ruch kombatancki w Polsce w latach 1944-1949. Warszawa: Trio, 2002, s. 180. ISBN 83-88542-17-6.