Acanthobasidium norvegicum

Acanthobasidium norvegicum

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	skórnikowate
Rodzaj	Acanthobasidium
Gatunek	woskobłonka ochrowa
Nazwa systematyczna
Acanthobasidium norvegicum (J. Erikss. & Ryvarden) Boidin, Lanq., Cand., Gilles & Hugueney Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 101(4): 341 (1986) [1985]

Acanthobasidium norvegicum (J. Erikss. & Ryvarden) Boidin, Lanq., Cand., Gilles & Hugueney – gatunek grzybów z rodziny skórnikowatych (Stereaceae).

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Acanthobasidium, Stereaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisali go w 1973 r. John Eriksson i Leif Ryvarden, nadając mu nazwę Aleurodiscus norvegicus. W 1986 r. J. Boidin, P. Lanquetin, F. Candoussau, G. Gilles i R. Hugueney przenieśli go do rodzaju Acanthobasidium.

Morfologia

Bazydiokarp

Rozpostarty, przyrośnięty, o długości do 3 cm długości, szerokości 2–4 mm i grubości około 50 µm. Hymenofor gładki, biały do jasnokremowego, Miąższ miękki.

Cechy mikroskopowe

System strzępkowy monomityczny z cienką warstwą cienkościennych, splątanych strzępek o średnicy 2–4 µm, ze sprzążkami na wszystkich septach. Akantohyfidy rozproszone i rzadkie, maczugowate, 15–20 × 5–8 µm, z kilkoma wypukłościami na wierzchołkach. Gleocystydy liczne, o zmiennym kształcie i wielkości, długości 30–50 µm, często sutkowate, z mniej lub bardziej ziarnistą lub żywiczną zawartością, w odczynniku Melzera żółtawe do jasnobrązowych, w KOH jedynie blado żółtawe. Podstawki 30–40 × 8–10 µm z 2 sterygmami, bardzo nieliczne z bocznymi wypukłościami, co wskazuje, że akantofizy i podstawki są elementami homologicznymi i że niektóre akantohyfidy mogą rozwinąć się w podstawki. Bazydiospory elipsoidalne do podłużnych lub prawie cylindrycznych, drobno brodawkowate, 10–15 × 5–7 µm.

Występowanie i siedlisko

Acanthobasidium norvegicum znany jest tylko w Europie. W Polsce po raz pierwszy jego stanowiska podali w 2022 r. Eugeniusz Jurczenko i Marek Wołkowycki w Puszczy Białowieskiej.

Saprotroficzny grzyb kortycjoidalny. Występuje na martwych łodygach i gałązkach wrzosu Calluna, wrzośca Erica, jeżyny Rubus i bagna Ledum, a także na igłach sosny Pinus.