Acanthobasidium norvegicum
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
woskobłonka ochrowa |
| Nazwa systematyczna | |
| Acanthobasidium norvegicum (J. Erikss. & Ryvarden) Boidin, Lanq., Cand., Gilles & Hugueney Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 101(4): 341 (1986) [1985] | |
Acanthobasidium norvegicum (J. Erikss. & Ryvarden) Boidin, Lanq., Cand., Gilles & Hugueney – gatunek grzybów z rodziny skórnikowatych (Stereaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Acanthobasidium, Stereaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisali go w 1973 r. John Eriksson i Leif Ryvarden, nadając mu nazwę Aleurodiscus norvegicus. W 1986 r. J. Boidin, P. Lanquetin, F. Candoussau, G. Gilles i R. Hugueney przenieśli go do rodzaju Acanthobasidium[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozpostarty, przyrośnięty, o długości do 3 cm długości, szerokości 2–4 mm i grubości około 50 µm. Hymenofor gładki, biały do jasnokremowego, Miąższ miękki[2].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny z cienką warstwą cienkościennych, splątanych strzępek o średnicy 2–4 µm, ze sprzążkami na wszystkich septach. Akantohyfidy rozproszone i rzadkie, maczugowate, 15–20 × 5–8 µm, z kilkoma wypukłościami na wierzchołkach. Gleocystydy liczne, o zmiennym kształcie i wielkości, długości 30–50 µm, często sutkowate, z mniej lub bardziej ziarnistą lub żywiczną zawartością, w odczynniku Melzera żółtawe do jasnobrązowych, w KOH jedynie blado żółtawe. Podstawki 30–40 × 8–10 µm z 2 sterygmami, bardzo nieliczne z bocznymi wypukłościami, co wskazuje, że akantofizy i podstawki są elementami homologicznymi i że niektóre akantohyfidy mogą rozwinąć się w podstawki. Bazydiospory elipsoidalne do podłużnych lub prawie cylindrycznych, drobno brodawkowate, 10–15 × 5–7 µm[2].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Acanthobasidium norvegicum znany jest tylko w Europie[3]. W Polsce po raz pierwszy jego stanowiska podali w 2022 r. Eugeniusz Jurczenko i Marek Wołkowycki w Puszczy Białowieskiej[4].
Saprotroficzny grzyb kortycjoidalny[4]. Występuje na martwych łodygach i gałązkach wrzosu Calluna, wrzośca Erica, jeżyny Rubus i bagna Ledum, a także na igłach sosny Pinus[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-28].
- ↑ a b c M. Núñez, L. Ryvarden, The genus Aleurodiscus (Basidiomycotina), „Synopsis Fungorum”, 12, Mycobank, 1997, s. 1–164 [dostęp 2023-11-28].
- ↑ Miejsca występowania Aleurodiscus norvegicus na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-11-28].
- ↑ a b Eugene Yurchenko, Marek Wolkowyck, New species of corticioid fungi (Basidiomycota) for Poland found in Białowieża Primeval Forest in 2018–2020, „Acta Mycologica”, 57, 2022, s. 3, DOI: 10.5586/am.577.