Adam Badowski (malarz)
_(cropped).jpg)
| |
| Data urodzenia |
grudzień 1857 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Adam Badowski (ur. w grudniu 1857, zm. 23 września 1903 w Warszawie)[1] – polski malarz i ilustrator.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu gimnazjum uczęszczał do prowadzonej w Warszawie przez Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego Klasy Rysunkowej. Po jej ukończeniu w 1887 wyjechał do Krakowa, gdzie przez trzy lata studiował w tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych u Floriana Cynka i Leopolda Loefflera. W 1880 wyjechał kontynuować naukę w Wiedniu i Monachium. W 1882 otrzymał stypendium artystyczne Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, które umożliwiło mu wyjazd na pięcioletnie studia artystyczne do Rzymu[2].
Po powrocie zamieszkał na stałe w Warszawie i poza tworzeniem działał w wielu organizacjach artystycznych, a także uczył w prowadzonej przez Bronisławę Wiesiołowską szkole artystycznej dla kobiet. Dwa lata później wyjechał na rok do Paryża, po powrocie został mianowany wiceprezesem Komitetu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych[2]. Był jednym z inicjatorów powołania Spółki Artystycznej Zjednoczonych Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów. Od 1896 wykładał w warszawskiej Klasie Rysunkowej, którą sam kiedyś ukończył, rok później poprowadził własną szkołę artystyczną dla kobiet[2], gdzie uczył malarstwa i grafiki.
Stale współpracował z czasopismem Wędrowiec, dla którego tworzył ilustracje. Często wystawiał w Warszawie (Zachęta, Salon Krywulta), w Krakowie, we Lwowie i za granicą, m.in. w Berlinie[2].
W 1895 ożenił się z pianistką, Marią z Wąsowskich. Zmarł nagle 23 września 1903, pogrzeb miał miejsce trzy dni później. Po mszy w katedrze św. Jana zmarły spoczął na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 40-3-20)[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Najczęstszym tematem jego obrazów są sceny antyczne, co wynikało z wpływu twórczości Henryka Siemiradzkiego i zafascynowania twórczością Lawrence’a Alma-Tademy. W późniejszym okresie twórczości skupił się na malarstwie portretowym.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Sielanka Rzymska, Siesta w Parku, 1890 -
Portret z psem, 1894 -
Portret damy w czarnej sukni -
Ucieczka do Egiptu, 1882
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Feliks Kopera, Badowski Adam, [w:] Władysław Konopczyński (red.), Polski Słownik Biograficzny, Kraków: PAU, 1935, s. 212 (pol.).
- ↑ a b c d Adam Badowski [online], AgraArt [dostęp 2021-11-16] (pol.).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Adam Badowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-10-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1891–1918. Zmarli i ich rodziny, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1983, s. 170, ISBN 83-06-00921-5 (pol.).