Adam Dzierżek

Adam Dzierżek
	; Nieczuja
Data śmierci	1661
Ród	Dzierżkowie herbu Nieczuja
Rodzice	Jan;
Małżeństwo	Elżbieta z Czuryłów
Dzieci	Anna, Franciszek, Jan
Administracja	cześnik, podczaszy sanocki, starosta żydaczowski, kasztelan rozprzański

Adam Dzierżek herbu Nieczuja (zm. 1661) – cześnik sanocki, podczaszy sanocki, starosta żydaczowski, kasztelan rozprzański.

Życiorys

Pochodził z wywodzącej się z Małopolski rodziny szlacheckiej Dzierżków herbu Nieczuja, był synem Jana, sędziego ziemskiego lubelskiego. W 1611 na mocy przywileju od Zygmunta III Wazy został tenutariuszem królewskich wsi Siekuń i Suski na Wołyniu. Posiadał także majątek ziemski Piaseczno. W 1628 pełnił urząd starosty żydaczowskiego^[1]. W 1632 podpisał elekcję Władysława IV Wazy^[2]. Był cześnikiem (1643) i podczaszym sanockim (1649)^[3].

Poseł sejmiku wiszeńskiego na sejm koronacyjny 1649 roku, sejm nadzwyczajny 1652 roku, sejm 1653 roku, poseł sejmiku halickiego na sejm nadzwyczajny 1654 roku^[4].

Związany z dworem królewskim, szczególnie ceniony był przez Jana Kazimierza, który mianował go w 1658 kasztelanem rozprzańskim. Poślubił Elżbietę z Czuryłów, stolnikównę sanocką, сórkę Mikołaja. Z tego związku małżeńskiego dzieci:

Anna – żona Floriana Rzewuskiego, podskarbiego nadwornego koronnego
Franciszek – łowczy żydaczowski (1672)^[5].
Jan – chorąży husarski, cześnik latyczowski, chorąży podolski.

Przypisy

↑ Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. III. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906, s. 353
↑ Jerzy Dunin Borkowski, Mieczysław Dunin Wąsowicz: Elektorowie królów Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszyńskiego i spis stronników Augusta III. W: Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. T. I, 1908–1909, Lwów 1910, s. 49.
↑ Adam Boniecki: Herbarz polski. Cz. 1. T. 5, s. 193.
↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 343.
↑ Tamże

Bibliografia

Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 5. Warszawa : Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów), 1902, s. 193–194.
Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. III. Warszawa : Gebethner i Wolff, 1906, s. 353.

[1] Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. III. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1906, s. 353

[2] Jerzy Dunin Borkowski, Mieczysław Dunin Wąsowicz: Elektorowie królów Władysława IV, Michała Korybuta, Stanisława Leszyńskiego i spis stronników Augusta III. W: Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. T. I, 1908–1909, Lwów 1910, s. 49.

[3] Adam Boniecki: Herbarz polski. Cz. 1. T. 5, s. 193.

[4] Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo - doktryna - praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 343.

[5] Tamże

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]