49°23′N 27°37′E/49,383333 27,616667Latyczów
|
|||
 Zamek w Latyczowie |
|||
|
|||
| Państwo |  Ukraina |
||
| Obwód |  chmielnicki |
||
| Populacja • liczba ludności |
11 081 |
||
|
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego
 Latyczów
|
|||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Latyczów
|
|||
| 49°23′N 27°37′E/49,383333 27,616667 |
|||
Portal  Ukraina |
|||
Latyczów (ukr. Летичів – Łetycziw) – osiedle typu miejskiego na Podolu w środkowej Ukrainie. Stolica rejonu w obwodzie chmielnickim. Liczba mieszkańców w 2003 roku wynosiła ok. 11 tys.
Miasto królewskie lokowane w 1453 roku położone było w XVI wieku w województwie podolskim[1].
Spis treści
Historia[edytuj]
Miasto było wielokrotnie palone przez Tatarów. Od XV w. do rozbiorów był miejscem, drugim w województwie po Kamieńcu Podolskim, w którym odbywały się sądy szlacheckie: grodzki i ziemski[2]. Do 1793 roku miasto powiatowe w województwie podolskim, później miasto powiatowe w guberni podolskiej.
Zabytki[edytuj]
- zamek - w XVI wieku, dla większego bezpieczeństwa, Potoccy zbudowali w Latyczowie mury obronne i zamek
- klasztor - od 1606 roku w Latyczowie znajduje się słynny klasztor dominikański z cudownym obrazem Matki Boskiej Latyczowskiej. Ze względu na wielką liczbę cudów i łask, jakich doznawali tutaj pielgrzymi, papież Pius VI w 1778 roku wydał dekret o koronacji obrazu. Oryginał tego obrazu znajduje się w Polsce, w Lublinie. W roku 2006 została wprowadzona kopia obrazu, która została poświęcona przez papieża Benedykta XVI w Krakowie. W 1935 roku klasztor był miejscem czystek stalinowskich, w jego katakumbach spoczywają tysiące zamordowanych. W czasie II wojny Niemcy „wyprostowali” drogę przez Latyczów (Lwów – Front Wschodni), prowadząc ją przez tereny ogrodów klasztornych i niszcząc zabytkowe mury klasztorne. Drogę tę budowali Żydzi, po jej ukończeniu zamordowani pod lasem za Zalatyczówką. Klasztor nie został wysadzony w powietrze w czasach Breżniewa, bo jeden z ówczesnych pracowników „kijowskiej architektury”, pochodzący z Latyczowa, wstawił się za jego pozostawieniem. Kościół i klasztor są obecnie odbudowane.
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. V, Warszawa, 1880–1902, ss. 99-104.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Latyczów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom XV, cz. 2 (Januszpol – Wola Justowska) z 1902 r.
- Latyczów w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego, Tom V (Kutowa Wola – Malczyce) z 1884 r.
|
|||||||||||
|
|||||||
