Przejdź do zawartości

Adam Fedorowicz-Jackowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Fedorowicz-Jackowski
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1890
Żerebki Szlacheckie

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1946
Ghazir

Zawód, zajęcie

urzędnik

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP, nadany dwukrotnie)

Adam Leon Fedorowicz-Jackowski[1] (czasem Adam Fedorowicz[2], ur. 20 lutego 1890 w Żerebkach Szlacheckich, zm. 23 grudnia 1946 w Ghazir[3]) – polski urzędnik w okresie II Rzeczypospolitej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Leona i Heleny z d. Sochanik[3].

W 1908 ukończył I Gimnazjum w Tarnopolu,, w latach 1908–1913 studiował prawo na Uniwersytecie we Lwowie[3]. Od 31 maja 1913 był praktykantem konceptowym Namiestnictwa we Lwowie, 10 września 1913 został przydzielony do starostwa powiatowego w Borszczowie[3]. Po wybuchu I wojny światowej został zmobilizowany do Armii Austro-Węgier, od 1 sierpnia 1914 do 7 lutego 1915 uczęszczał do szkoły oficerów rezerwy, następnie służył m.in. jako działonowy i dowódca plutonu. W 1917 został zwolniony z wojska, powrócił do starostwa w Borszczowie[3]

W listopadzie 1925 Minister Spraw Wewnętrznych zamianował Adama Fedorowicza-Jackowskiego, urzędnika VII. st. sł. w starostwie powiatowym w Borszczowie referendarzem VII. stopniu sł.[4], od listopada 1926 do lipca 1927 był kierownikiem starostwa[3]. W lipcu 1927 Minister Spraw Wewnętrznych zamianował go starostą powiatowym czortkowskim[5], na tym stanowisku pracował do 1930[3][6][7][8]. Latem 1930 Minister Spraw Wewnętrznych zamianował starostę powiatowego w VI st. sł. Adama Fedorowicza-Jackowskiego starostą powiatowym w Buczaczu[9], na tym stanowisku pracował do września 1939[3].

Po wkroczeniu Sowietów do Polski przedostał się 18 września 1939 r. do Rumunii, a stamtąd do Libanu[10]. Tam był kierownikiem ośrodka dla uchodźców przybywających z Iranu w Ghazir[3].

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi w 1929 i po raz drugi w 1939[1]. Na początku 1937 otrzymał honorowe obywatelstwo gminy Zubrzec[11]. Szereg gmin zbiorowych w powiecie buczackim (Barysz, Koropiec, Monasterzyska, Podzameczek, Trybuchowce) w 1937 nadały mu honorowe obywatelstwo[12]. Mąż Heleny, ojciec Julii i Felicji[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Odznaczenia w województwie tarnopolskim. „Wschód”. Nr 119, s. 5, 26 lutego 1939. 
  2. Kurs kroju i szycia w Sokołowie. „Wschód: życie miast i wsi województw południowo-wschodnich: Lwów, Stanisławów, Tarnopol”. 1936, R. 1, nr 17, s. 1, 10 lipca 1936.
  3. a b c d e f g h i Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 2, wyd. LTW, Łomianki 2022, s. 86.
  4. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Tarnopolskiego”. R. V. 12, s. 3–4, 1 grudnia 1925.
  5. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Tarnopolskiego”. R. VII. 8, s. 7, 1 sierpnia 1927.
  6. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Województwa Tarnopolskiego”. R. VIII. 1, s. 5, 1 stycznia 1928.
  7. Komunikat. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 8, s. 9, 1 czerwca 1928. 
  8. 261. Ogłoszenia o nadaniu Złotego i Srebrnego Krzyża Zasługi. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”, s. 179, nr 15 z 1 lipca 1929. 
  9. 285 Ruch służbowy na obszarze Wojew. Tarnopolskiego. „Tarnopolski Dziennik Wojewódzki”. 10, s. 200 [20], 1 września 1930.
  10. a b Władysław Szklarz, Życiorysy Buczaczan, 2007, s. 118–119, ISBN 978-83-918764-8-7.
  11. Starosta w Buczaczu obywatelem honorowym. „Wschód”. Nr 40, s. 11, 28 lutego 1937. 
  12. Ewa Cieńska-Fedorowicz. Podolskie wspomnienia. Cz. II. „Głosy Podolan”. 145, s. 35, listopad–grudzień 2017. ISSN 1507-9996.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]