Przejdź do zawartości

Adam Mokrzecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Mokrzecki
Ilustracja
generał podporucznik generał podporucznik
Pełne imię i nazwisko

Adam Wincenty Felicjan Mokrzecki

Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1856
Dzitryki

Data i miejsce śmierci

6 kwietnia 1921
Grodno

Przebieg służby
Lata służby

1872–1921

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

7 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca dywizji

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka
I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie)

Adam Wincenty Felicjan Mokrzecki h. Ostoja (ur. 16 lipca 1856 w majątku Dzitryki, zm. 6 kwietnia 1921 w Grodnie) – generał podporucznik Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 lipca 1856 w majątku Dzitryki, w ówczesnym powiecie lidzkim guberni wileńskiej, w rodzinie Aleksandra, ziemianina, i Kamili z Maszewskich. Był bratem Stefana (1862–1932), generała dywizji Wojska Polskiego, Zygmunta, światowej sławy entomologa, profesora SGGW i Wincentego, sędziego Sądu Okręgowego w Wilnie.

Kształcił się w Pskowie w progimnazjum wojskowym. Służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego rozpoczął 10 czerwca 1872. Ukończył Wileńską Szkołę Junkrów Piechoty i Oficerską Szkołę Strzelców w Oranienburgu. Od 1871 pełnił służbę w 101 Permskim pułku, chorąży (25 listopada 1874), podporucznik (17 czerwca 1875), brał udział w wojnie rosyjsko-tureckiej (1877–1878), porucznik (24 października 1877), sztabskapitan (1 stycznia 1885), kapitan (25 marca 1889). Dowodził kompanią (przez 10 lat i 9 miesięcy) oraz batalionem (przez 14 lat). Podpułkownik (26 lutego 1895), pułkownik (31 grudnia 1909 jako wyróżnienie). Dowódca 40 Koływańskiego pułku. Brał udział w Pierwszej wojnie światowej. Generał major (2 listopada 1914 jako wyróżnienie). W lutym 1915 mianowany dowódcą 40 Koływańskim pułkiem. Ranny na polu walki. Uhonorowany Orderem św. Jerzego 4-stopnia (3 lutego 1915). Na 3 lutego 1915 przebywał w rezerwie przy sztabu Mińskiego Okręgu Wojskowego. Dowódca 91 brygady Państwowego ruszenia pospolitego (od 8 kwietnia 1915). W 1917 dowódca brygady 2 Dywizji Strzeleckiej w I Korpusie Polskim na Białorusi[1].

W Wojsku Polskim od listopada 1918. Listopad - grudzień 1918 dowódca II Grupy Samoobrony Wileńskiej, grudzień 1918 – styczeń 1919 komendant garnizonu Wilno. W czasie wojny polsko-bolszewickiej: marzec 1919 – sierpień 1920 kolejno dowódca Brygady Piechoty w składzie Frontu Północno-Wschodniego, potem dowódca obrony odcinka na rzece Szczarze w ramach działań 1 Dywizji Litewsko-Białoruskiej i dowódca odcinka frontu obrony Grodna podczas działań pościgowych na Niemen.

Od 9 do 29 maja 1919 był dowódcą 7 Dywizji Piechoty. W 1920 był dowódcą Okręgu Generalnego „Grodno”. Na tym stanowisku 1 maja 1920 został zatwierdzony w stopniu generała podporucznika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920. Z dniem 1 kwietnia 1921 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała podporucznika. Zmarł pięć dni później w Grodnie.

Adam Mokrzecki był żonaty z Heleną z Ordyłowskich, z którą miał dwie córki: Irenę i Kamillę Emilię oraz syna Justyna (1897–1939), majora artylerii Wojska Polskiego[2]. Justyn Mokrzecki był żonaty Ireną z Druhowinów. Z tego związku 5 kwietnia 1935 roku w Warszawie urodził się Lech Marian Mokrzecki, późniejszy naukowiec, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (zm. 26 lipca 2021)[3].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]