Adam Pinkas

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Pinkas
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1886
Siedlec

Data i miejsce śmierci

26 marca 1942
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Batalion Zapasowy 3 Pułku Wojsk Kolejowych
3 Pułk Kolejowy
1 Pułk Saperów Kolejowych
1 Batalion Mostów Kolejowych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
I wojna światowa

Adam de Pinkas (ur. 24 grudnia 1886 w Siedlcu, zm. 26 marca 1942 w ZSRR) – major saperów Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 24 grudnia 1886 w Siedlcu w powiecie myślenickim[1][2]. Został absolwentem szkoły realnej[2].

Został żołnierzem c. i k. armii, brał udział w I wojnie światowej[2]. Został absolwentem kursu w szkole oficerów rezerwy saperów[2].

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu porucznika[3]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Był oficerem batalionu zapasowego 3 pułku wojsk kolejowych, istniejącego od 1919 do 1921. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów kolejowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][2]. W 1923 był oficerem 3 pułku kolejowego w Poznaniu, w którym pełnił funkcję dowódcy 2 (VI) batalionu[6]. W 1924 był p.o. kwatermistrza w 1 pułku saperów kolejowych[7][2]. W tym samym roku przeszedł do 1 batalionu mostów kolejowych w Krakowie, gdzie w tym czasie był w składzie komitetu fundacyjnego chorągwi tej jednostki[8]. 3 maja 1926 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów saperów kolejowych[9]. Od 1927 był kwatermistrzem w 1 batalionie mostów kolejowych[10]. Z tego stanowiska 26 kwietnia 1928 został przeniesiony na stanowisko zastępcy delegata Sztabu Generalnego przy dyrekcji Polskich Kolei Państwowych Gdańsk w Bydgoszczy[11][12][13]. Z dniem 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[14]. W czerwcu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[15]. Z dniem 30 czerwca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[16].

18 października 1931 został wybrany prezesem oddziału Związku Strzeleckiego powiatu bydgoskiego[17]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V i był wówczas przewidziany do użycia w czasie wojny[18].

W obliczu zagrożenia wybuchem konfliktu w 1939 objął kierownictwo kartoteki w Referacie „Zachód”[19]. Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej był dowódcą oddziału saperów kolejowych w okolicach Kowla[2].

Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i wywieziony w głąb ZSRR[2]. Po zawarciu układu Sikorski-Majski odzyskał wolność i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, będąc majorem[1][2]. Zmarł 26 marca 1942[1]. Został pochowany na cmentarzu szpitalnym w kazachskim Wysokoje[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 123.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna - 1939 r. Nazwiska osób na literę P - R. Janusz Stankiewicz. [dostęp 2019-07-09].
  3. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 88.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 993.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 906.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 639, 987.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 896.
  8. ↑ W dniu święta 1927 ↓, s. 55.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 127.
  10. ↑ W dniu święta 1927 ↓, s. 119.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 150.
  12. ↑ Przeniesienia i nominacje w garnizonie bydgoskim. „Dzień Bydgoski”. Nr 102, s. 11, 2 maja 1928. 
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 635.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 11.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 201.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 248.
  17. ↑ Z walnego zebrania Zw. Strzeleckiego powiatu bydgoskiego. „Dzień Bydgoski”. Nr 243, s. 7, 22 października 1931. 
  18. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 945.
  19. ↑ Łukasz Ulatowski, Odprawa zastępcy szefa Biura Wywiadu Oddziału II Sztabu Głównego z szefem wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza: Warszawa, 31 sierpnia 1939 r. – notatka służbowa, s. 16..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Pinkas&oldid=72447801”