Wojska inżynieryjne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Plakat „Nie dotykaj niewypałów”, Muzeum Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu
Rozbrajanie niemieckiego pocisku moździerzowego 600 mm przez polskich saperów podczas Powstania Warszawskiego

Wojska inżynieryjne (saperzy, wojska saperskie) – rodzaj wojsk przeznaczonych do inżynieryjnego zabezpieczenia działań wszystkich rodzajów sił zbrojnych i rodzajów wojsk. Wojska inżynieryjne wykonują najbardziej złożone prace wymagającego specjalistycznego przygotowania i zastosowania różnorodnego sprzętu inżynieryjnego.

Wojska inżynieryjne w Polsce[edytuj | edytuj kod]

W zależności od przeznaczenia dzielą się na pododdziały, oddziały i związki taktyczne: saperskie, pontonowe, desantowo-przeprawowe, inżynieryjno-drogowe, wojska kolejowe, maszyn inżynieryjnych i in. W zależności od podporządkowania rozróżnia się pododdziały (oddziały) organiczne wchodzące w skład oddziałów i związków taktycznych wojsk lądowych (sił lądowych), armijne, frontowe, marynarki wojennej, lotnictwa (wcześniej również: wojsk obrony powietrznej kraju, wojsk lotniczych)[1].

Dzień Sapera jest obchodzony w Polsce 16 kwietnia w rocznicę forsowania Odry i Nysy Łużyckiej.

Wojska inżynieryjne w II RP[edytuj | edytuj kod]

Łódź saperska z okresu II RP w Muzeum Polskiej Techniki Wojskowej
Kamień na cześć saperów Ludowego Wojska Polskiego w Drozdowie

W Armii Polskiej w okresie międzywojennym zorganizowano dziesięć pułków saperów (po trzy bataliony w każdym, po jednym batalionie przydzielonym do pułku piechoty), dwa bataliony specjalne (mostowy i maszynowy – później przemianowany na elektrotechniczny) oraz trzy pułki saperów kolejowych (trzeci rozwiązano jednak w 1924 r.). W latach 1927-1928 na bazie pozostałych dwóch pułków saperów kolejowych sformowano 1 Dywizjon Pociągów Pancernych i 2 Dywizjon Pociągów Pancernych. W maju 1929 roku następuje radykalna reorganizacja wojsk inżynieryjnych, osłabiająca ich pozycję i znaczenie. Rozwiązano dwa pułki, a pozostałe przemianowano na bataliony; obydwa pułki saperów kolejowych przemianowano na bataliony mostów kolejowych. Zredukowano liczbę samodzielnych batalionów saperskich do 13 (średnio liczył on 40 oficerów i około 700 podoficerów i szeregowców). Jesienią 1934 r. nastąpiły dalsze zmiany w organizacji saperów.

Współczesne jednostki inżynieryjne w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Zarząd Inżynierii Wojskowej Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych

Polscy saperzy w Pakistanie
Patrol rozminowania podczas interwencji

Pułki

Bataliony saperów

Bataliony inżynieryjne

Bataliony drogowo-mostowe

Czołg mostowy BLG-67

Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Symbolika wojsk inżynieryjnych w Polsce[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Załęski 2018 ↓, s. 78.
  2. Dwóch oferentów w postępowaniu na mosty składane - Defence24, www.defence24.pl [dostęp 2021-04-17].
  3. W cieniu Leopardów 2 - Magnum-x, www.magnum-x.pl [dostęp 2021-04-17].
  4. Drugi do kompletu - Transporter Wsparcia Inżynieryjnego - DziennikZbrojny.pl, web.archive.org, 20 stycznia 2015 [dostęp 2021-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-20].
  5. Odmłodzony MID, www.altair.com.pl [dostęp 2021-04-17] (ang.).
  6. Sześciu chętnych na mosty dla Wojska Polskiego, web.archive.org, 5 stycznia 2018 [dostęp 2021-04-17] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-05].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zdzisław Józef Cutter, Saperzy II Rzeczypospolitej, Agencja Reklamowo-Usługowa „PAT”, 2005
  • Karol Dideńko, Wojska Inżynieryjno-Saperskie LWP [i.e. Ludowego Wojska Polskiego] 1943-1945, Wyd. Min. Obrony Narodowej, 1978
  • Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: „Bellona”, 2011. ISBN 978-83-11-12122-5.
  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 483. ISBN 83-11-06229-3.
  • Regulamin działań wojsk lądowych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych, DWLąd16/99.
  • Kazimierz Sobczak [red.]: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975, s. 680.
  • Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa. Tom 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971, s. 520.
  • Krzysztof Załęski: Siły zbrojne. Teoria i praktyka funkcjonowania. Warszawa: Dyfin SA, 2018. ISBN 978-83-8085-693-6.