Pieczarka liliowoczerwonawa
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
pieczarka liliowoczerwonawa |
| Nazwa systematyczna | |
| Agaricus porphyrizon P.D. Orton Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 174 (1960) | |
Pieczarka liliowoczerwonawa (Agaricus porphyrizon P.D. Orton) – gatunek grzybów z rodziny pieczarkowatych (Agaricaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Agaricus, Agaricaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
PO raz pierwszy opisał go w 1960 r. Peter Darbishire Orton. Synonimy:
- Agaricus arvensis var. purpurascens Cooke 1885
- Agaricus porphyrizon var. cookei Bon & Grilli 1986
- Agaricus porphyrizon P.D. Orton 1960 var. porphyrizon
- Agaricus purpurascens (Cooke) Pilát 1951
- Psalliota arvensis var. purpurascens (Cooke) W.G. Sm. 1910
- Psalliota purpurascens (Cooke) F.H. Møller 1952[2].
Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Mięsisty, o średnicy 4–8 cm, początkowo półkulisty, później łukowaty, w końcu płaski, czasami na środku wklęsły. Powierzchnia pokryta łuskami i włókienkami, u młodych owocników brudnomiedzianoczerwona, różowobrązowa lub purpurowa, u starszych wyblakła. Środek kapelusza ciemniejszy[4].
Szerokie, wolne. Tylko u bardzo młodych okazów białe, szybko stają się siworóżowe, potem coraz ciemniejsze, w końcu purpurowoczarne[4].
O wysokości 3–7 cm i grubości 0,5–1 cm, cylindryczny, u podstawy pałkowato rozszerzony, u młodych owocników pełny, u starszych pusty. Łatwo wyłamuje się. Posiada trwały pierścień. Powierzchnia pod pierścieniem podłużnie włókienkowata i biaława, u starszych owocników żółknąca[4].
Miąższ białawy, po uszkodzeniu żółknący. Brak wyraźnego smaku. Zapach słaby, migdałowy[4].
- Gatunki podobne
- pieczarka leśna (Agaricus sylvaticus), ale nie ma migdałowego zapachu i nie przebarwia się na żółto[5].
- pieczarka purpurowa (Agaricus dulcidulus). Ma bardziej jasnopurpurowy i bardziej włóknisty, a mniej łuskowaty kapelusz[4].
- pieczarka winnoczerwona (Agaricus semotus). Tylko na środku kapelusza posiada fioletowoczerwonawe, łuskowate włókienka[4].
- Cechy mikroskopowe
Wysyp zarodników ciemnobrązowy. Zarodniki jajowate, gładkie, jednokomórkowe, o rozmiarach 5–6 × 3–4 µm. Podstawki maczugowate o rozmiarach 18–28 × 6–8 μm, 4-sterygmowe. Sterygmy o rozmiarach 2–3 μm. Cheilocystydy owalne, o rozmiarach 13–30 × 8–18 μm[5].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Pieczarka liliowoczerwonawa znana jest tylko w Europie i Argentynie[6]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano tylko 2 stanowiska[3].
Naziemne grzyby saprotroficzne rosnące w parkach, ogrodach, liściastych lasach[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2017-01-03] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2017-11-03] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 36, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 86, ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ a b c A.M.I.M.T. Agaricus porphyrizon P.D. Orton [online] [dostęp 2017-11-03].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2017-01-03].